კარავის დღიურები
Moderators: Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia
კარავის დღიურები
ზამთარმა ძალა მოიკრიბა, გარეთ ძალიან ცუდი ამინდია, ლაშქრობები ცოტა გაჭირდა... სატელევიზიო სერიალებს არ ვუყურებ ))), ვიფიქრე და ეს მოვიფიქრე: გთავაზობთ აქვე ჩემი მეგობრის მიერ გახსნილი თემის "როგორი იყო ადრე კარავი" თანამგზავრ თემას... გთავაზობთ დღიურებს, იმ პააატარ-პატარა ამბებს, რომელთა მონაწილენიც თქვენთვის ნაცნობი რეალური ადამიანები არიან თავიანთი ორიგინალური ბუნებით, ბუნებრივი ხასიათით და სახასიათო შტრიხებით (მე იძულებითი პერსონაჟი ვარ, როგორც მთხრობელი ), მოკალათდით და დავიწყებ...
p.s. აქ მოთხრობილი ამბების 97,1%, გამხატვრულების მიუხედავად, შეესაბამება სიმართლეს.
გთხოვთ, ნუ გააოფტოპიკებთ.მოქმედი პირები წარმოდგენილია მათი ნიკებით.
p.s. აქ მოთხრობილი ამბების 97,1%, გამხატვრულების მიუხედავად, შეესაბამება სიმართლეს.
გთხოვთ, ნუ გააოფტოპიკებთ.მოქმედი პირები წარმოდგენილია მათი ნიკებით.
Last edited by kotetbeli on 21 დეკ 2007, 03:32, edited 1 time in total.
მიწა გრძნობს ვინ დასდის ზემოდან...
კარავის დღიურები
I
“დრუიდი” ჩამოდის
ერთ მშვენიერ დღეს “დრუიდმა”, ძველმა კარველმა, რომელიც დიდი ხნით უკრაინაში იყო წასული, დაურეკა “ლამა”-ს და უთხრა, რომ საქართველოში ბრუნდებოდა. თავის მხრივ, “ლამა”-მ მე დამირეკა-“დრუიდი” ჩამოდის, გამოდი, შეგვხვდიო...
მაშინვე გამახსენდა ყველა ის ტყუილი, რა “მასალებითაც” “ლამა” 7593241547-ჯერ მყავს მოტყუებული და ლოგიკურად დავუშვი, ალბათ რევანშს მიღებსთქო. ჯერ დავაპირე ყველასათვის კარგად ცნობილი ნაკვეთში წასვლის პრობლემატიკა გამეშალა პასეანსივით და ბოლოს მეთქვა-ან წამოვალ, ან ვერა-მეთქი, მაგრამ ბოლოს დავასკვენი, თუნდაც გამაშაყიროს, ეს ყველაფერი ბოლოს მაინც კარგ მოგონებად რჩებათქო და წავედი.
პედაგოგიურთან დამხვდნენ “ლამა” და “დრუიდი”. “დრუიდს” ქურთუკზე ეტყობოდა ბეჭების მხარეს “ლამა”-ს ნატყაპუნები დიდი ხელები, თან რომ რითმში მიაყოლებს ხოლმე: “როგორა ხარ, შე მაგარო, როგორ, ა?”.
ჩვენი სტუდენტობისდროინდელ კაფეში წავედით იქვე. დავსხედით.
ესე იგი, “მუსიკა” აეწყო:
“დრუიდი” ერთ სტაბილურ ტემპში ყვება უკრაინულ ამბებს, სტაბილურ რიტმშივე გახარებული “ლამა” ბეჭებზე უტყაპუნებს ხელებს მთელი ძალით “გაიხარე, გაიხარე”-ს ძახილით და მისამღერივით შიგადაშიგ ჩემი სწრაფი ლაპარაკიდან ცნობილი ფრაზა ისმის: “აუუუ, რა მაგარია ბიჭო, აუუუ...” (ეს ის ერთადერთი ცნობილი ფრაზაა, რომელიც გარანტირებულად ისმის ხოლმე “კოტეტბელის” ჩქარი ლაპარაკიდან, რომლის საფუძველზეც ზოგიერთმა მეცნიერებასაც ჩაუყარა საფუძველი: “კოტეტბელის გადაყლაპულ ბგერათა მოძიება, შესწავლა და რესტავრაცია”)
გარეთ დაეტყო, რომ უკვე წვიმას აპირებს, ვხედავ როგორ აპირებენ უკვე კაფის დახურვას, როგორ შემოგველია ყავა, როგორ შემოგვეჭამა ხაჭაპური და ვხედავ, როგორ უნდა “ლამა”-ს სიმღერა...
- “გობე”-ს ავუაროთ და ვუმღეროთ-თქვა “ლამა”-მ.
- დღეს დავიღალე-თქვა 2-ოდე კილომეტრის მოშორებით სამსახურიდან სახლში ახლადმისულმა “გობე”-მ. და მარცხენა ხელის გული მოეფხანა...
- მონო ვიმღეროთ სადარბაზოსთან თუ ავიდეთ და პირდაპირ სტერეო ხარისხი ვუმღეროთ ბინის კართან?-იკითხა “კოტეტბელმა”
- რა კარგია, რომ ჩვენს სართულზე ვერ აღწევს კავსაძის ქუჩის ხმაური-გაიფიქრა დაღლილმა “გობე”-მ. (2-ოდე კილომეტრის მოშორებით).
- მელანო ვნახოთ-თქვა “დრუიდმა”.
და მელანო ვნახეთ.
ვაკის სამების ეკლესიასთან დაახლოებით 2 საათი ვიდექით წვიმაში, სამივეს მელანოს ქოლგაში გვქონდა თავი შეყოფილი და ვსაუბრობდით... წვიმის წვეთების წკაპა-წკუპზე “ლამა”-ს რიტმები აემღვრა და ღრმად ჩაისუნთქა...
ჩვენ ვერაფერი მოვასწარით... ამას სასამართლოზეც დავადასტურებთ! ისე, ტყულად გვიჩივის ახლომდებარე კორპუსის 17 ოჯახი ღრმა ძილიდან სტრესული აკუსტიკური გაღვიძებისთვის...
2 საათის შემდეგ, როდესაც სიმღერით (შიგადაშიგ ლაპარაკითაც) დავიღალეთ, იქვე, გზის გადაღმა შევამჩნიეთ კაფე...
-მოდი, შევიდეთ და ჩაი დავლიოთ- ვთქვით ყველამ ერთად და სახლებში წავედით...
“დრუიდი” ჩამოდის
ერთ მშვენიერ დღეს “დრუიდმა”, ძველმა კარველმა, რომელიც დიდი ხნით უკრაინაში იყო წასული, დაურეკა “ლამა”-ს და უთხრა, რომ საქართველოში ბრუნდებოდა. თავის მხრივ, “ლამა”-მ მე დამირეკა-“დრუიდი” ჩამოდის, გამოდი, შეგვხვდიო...
მაშინვე გამახსენდა ყველა ის ტყუილი, რა “მასალებითაც” “ლამა” 7593241547-ჯერ მყავს მოტყუებული და ლოგიკურად დავუშვი, ალბათ რევანშს მიღებსთქო. ჯერ დავაპირე ყველასათვის კარგად ცნობილი ნაკვეთში წასვლის პრობლემატიკა გამეშალა პასეანსივით და ბოლოს მეთქვა-ან წამოვალ, ან ვერა-მეთქი, მაგრამ ბოლოს დავასკვენი, თუნდაც გამაშაყიროს, ეს ყველაფერი ბოლოს მაინც კარგ მოგონებად რჩებათქო და წავედი.
პედაგოგიურთან დამხვდნენ “ლამა” და “დრუიდი”. “დრუიდს” ქურთუკზე ეტყობოდა ბეჭების მხარეს “ლამა”-ს ნატყაპუნები დიდი ხელები, თან რომ რითმში მიაყოლებს ხოლმე: “როგორა ხარ, შე მაგარო, როგორ, ა?”.
ჩვენი სტუდენტობისდროინდელ კაფეში წავედით იქვე. დავსხედით.
ესე იგი, “მუსიკა” აეწყო:
“დრუიდი” ერთ სტაბილურ ტემპში ყვება უკრაინულ ამბებს, სტაბილურ რიტმშივე გახარებული “ლამა” ბეჭებზე უტყაპუნებს ხელებს მთელი ძალით “გაიხარე, გაიხარე”-ს ძახილით და მისამღერივით შიგადაშიგ ჩემი სწრაფი ლაპარაკიდან ცნობილი ფრაზა ისმის: “აუუუ, რა მაგარია ბიჭო, აუუუ...” (ეს ის ერთადერთი ცნობილი ფრაზაა, რომელიც გარანტირებულად ისმის ხოლმე “კოტეტბელის” ჩქარი ლაპარაკიდან, რომლის საფუძველზეც ზოგიერთმა მეცნიერებასაც ჩაუყარა საფუძველი: “კოტეტბელის გადაყლაპულ ბგერათა მოძიება, შესწავლა და რესტავრაცია”)
გარეთ დაეტყო, რომ უკვე წვიმას აპირებს, ვხედავ როგორ აპირებენ უკვე კაფის დახურვას, როგორ შემოგველია ყავა, როგორ შემოგვეჭამა ხაჭაპური და ვხედავ, როგორ უნდა “ლამა”-ს სიმღერა...
- “გობე”-ს ავუაროთ და ვუმღეროთ-თქვა “ლამა”-მ.
- დღეს დავიღალე-თქვა 2-ოდე კილომეტრის მოშორებით სამსახურიდან სახლში ახლადმისულმა “გობე”-მ. და მარცხენა ხელის გული მოეფხანა...
- მონო ვიმღეროთ სადარბაზოსთან თუ ავიდეთ და პირდაპირ სტერეო ხარისხი ვუმღეროთ ბინის კართან?-იკითხა “კოტეტბელმა”
- რა კარგია, რომ ჩვენს სართულზე ვერ აღწევს კავსაძის ქუჩის ხმაური-გაიფიქრა დაღლილმა “გობე”-მ. (2-ოდე კილომეტრის მოშორებით).
- მელანო ვნახოთ-თქვა “დრუიდმა”.
და მელანო ვნახეთ.
ვაკის სამების ეკლესიასთან დაახლოებით 2 საათი ვიდექით წვიმაში, სამივეს მელანოს ქოლგაში გვქონდა თავი შეყოფილი და ვსაუბრობდით... წვიმის წვეთების წკაპა-წკუპზე “ლამა”-ს რიტმები აემღვრა და ღრმად ჩაისუნთქა...
ჩვენ ვერაფერი მოვასწარით... ამას სასამართლოზეც დავადასტურებთ! ისე, ტყულად გვიჩივის ახლომდებარე კორპუსის 17 ოჯახი ღრმა ძილიდან სტრესული აკუსტიკური გაღვიძებისთვის...
2 საათის შემდეგ, როდესაც სიმღერით (შიგადაშიგ ლაპარაკითაც) დავიღალეთ, იქვე, გზის გადაღმა შევამჩნიეთ კაფე...
-მოდი, შევიდეთ და ჩაი დავლიოთ- ვთქვით ყველამ ერთად და სახლებში წავედით...
Last edited by kotetbeli on 21 დეკ 2007, 14:41, edited 1 time in total.
მიწა გრძნობს ვინ დასდის ზემოდან...
კარავის დღიურები
kotetbeli
გაიხარე! ....ეს მე ვარ ლამა.... გაიხარე ! ხელისდატყაპუნებისსიცილაკი
ძალიან კაი თემაა განვაგრძობ:
მოკლედ მე დრუიდი (ახლადჩამოსული) და ჩვენი ძმა კოტე იანტბელიძე (და არა იანტბერაშვილი )... შევედით კაფეში დაგვხვდა ძალიან თბილი სიტუაცია... მაგრამ ჰოი საოცრებავ შევძახე მე შორისდებული (ჰოი ) უცებ შემოვიდნენ ნასვამი ე.წ. რეგვნების ჯგუფი (ლებანიძის ცნობილი ლექსისა არ იყოს) მათგანი ერთი, გვარად ჯაფარიძე, იყო ძველი მოკრივე თუ მოჭიდავე არა.. არა.. მოჭიდევე... მოკრივე ჩვენი კოტე გახლდათ ...
დაიწყეს ჩაის სმა და მოინდომეს სიგარეტის გაბოლებაც... სწორედ ამ დროს პერსონალმა შენიშვნა მისცა; ნუ მოსწევთ სიგარეტსო.... აი აქედან დაიწყო 2 საათიანი შეხლა შემოხლა. ჩავერიეთ ჩვენც და მოკლედ ძლივს დავაწყნარეთ სიტუაცია იქიდან ისინი და აქედან ჩვენ და ოფიციანტები მოკლედ ძლივს ჩაქრა ცეცხლი კოტეს ნერვები მოეშალა დრუიდსაც და მეც რა თქმა უნდა... აი ასეთი სიტუაცია დახვდა ჩვენს ვაჟიკოს (დრუიდს) თბილისში ახლად ჩამოსულს... ასეთი უნდა მეგობრებო დახვედრაც :D:D:D
აი მერე იყო გობესთან , რომ გადავწყვიტეთ შეგვევლო მაგრამ ვერ მოვახერხეთ და რატომ იცით???? ვარჩიეთ წვიმის ქვეშ სამების ტაძრის ეზოში გვემღერა მე კოტეს დრუიდს და მელანოს მრავალი ქართული ხალხური სიმღერა ....
ძალიან ლამაზი იყო ეს ყოველივე
გაიხარე! ....ეს მე ვარ ლამა.... გაიხარე ! ხელისდატყაპუნებისსიცილაკი
ძალიან კაი თემაა განვაგრძობ:
მოკლედ მე დრუიდი (ახლადჩამოსული) და ჩვენი ძმა კოტე იანტბელიძე (და არა იანტბერაშვილი )... შევედით კაფეში დაგვხვდა ძალიან თბილი სიტუაცია... მაგრამ ჰოი საოცრებავ შევძახე მე შორისდებული (ჰოი ) უცებ შემოვიდნენ ნასვამი ე.წ. რეგვნების ჯგუფი (ლებანიძის ცნობილი ლექსისა არ იყოს) მათგანი ერთი, გვარად ჯაფარიძე, იყო ძველი მოკრივე თუ მოჭიდავე არა.. არა.. მოჭიდევე... მოკრივე ჩვენი კოტე გახლდათ ...
დაიწყეს ჩაის სმა და მოინდომეს სიგარეტის გაბოლებაც... სწორედ ამ დროს პერსონალმა შენიშვნა მისცა; ნუ მოსწევთ სიგარეტსო.... აი აქედან დაიწყო 2 საათიანი შეხლა შემოხლა. ჩავერიეთ ჩვენც და მოკლედ ძლივს დავაწყნარეთ სიტუაცია იქიდან ისინი და აქედან ჩვენ და ოფიციანტები მოკლედ ძლივს ჩაქრა ცეცხლი კოტეს ნერვები მოეშალა დრუიდსაც და მეც რა თქმა უნდა... აი ასეთი სიტუაცია დახვდა ჩვენს ვაჟიკოს (დრუიდს) თბილისში ახლად ჩამოსულს... ასეთი უნდა მეგობრებო დახვედრაც :D:D:D
აი მერე იყო გობესთან , რომ გადავწყვიტეთ შეგვევლო მაგრამ ვერ მოვახერხეთ და რატომ იცით???? ვარჩიეთ წვიმის ქვეშ სამების ტაძრის ეზოში გვემღერა მე კოტეს დრუიდს და მელანოს მრავალი ქართული ხალხური სიმღერა ....
ძალიან ლამაზი იყო ეს ყოველივე
კარავის დღიურები
II
ფშავი
25-ოდე კარველი წავედით ფშავში, მათურხევში. იყვნენ ახლებიც, რომლებიც პირველად იყვნენ ლაშქრობაში. მათ შორის განსაკუთრებით გამოირჩეოდა ერთი-ჩვენი მეგობრის +, რომელმაც თავისი აღნაგობის შესაფერისი ისტორიები მოყვა იმის შესახებ, თუ როგორი მაგარი რაგბისტი იყო, როგორ გაუტეხა მოწინააღმდეგეს ნეკნი შერკინებისას, როგორ ახტა თავის ტერიტორიაზე და როგორ დახტა მოწინააღმდეგის ტერიტორიაზე ლელოთი... მოკლედ, ისღა დაგვრჩენოდა ყველაფერზე თავი გვექნია, თან თავის ქნევისთვის მეტი პლასტიკის მისაცემად ოღრო-ჩოღრო გზებზე სიარულიც გვეხმარებოდა.
ავტობუსიდან ჩამოსვლისთანავე ბარგი გადავინაწილეთ... ყველაზე ცუდი სატარებელია საჭმლის ქვაბი, ყველი და კარტოფილი.
ცალკე მეცნიერებაა ზურგჩანთაში ნივთების მოწესრიგებულად გადანაწილება და რაც კარველისთვის ყოვლად მიუღებელია, ეს არის ვითომ მძიმე ზურგჩანთების თრევა სხვის დასანახად, რაც ძალიან მარტივია: ავიღებთ დიდ ზურგჩანთას, 2-ოდე ჯემპრს, 1 შარვალს და დაუკეცავ 80 გრამიან კარავს ჩავდებთ დაუკეცავს და ზურგჩანთაც გაბერილია... )) (ნურავინ გაიმეორებთ)
ლაშქრობას თანმიმდევრულად არ მოვყვები, ამისთვის ცალკე შესაბამისი თემებია, მხოლოდ იმას გავიხსენებ, რაც მათურხევში სალოცავზე შეგვემთხვა...
ჩვენთან ერთად იყო კანადელი სტუმარი, ქართველოლოგი- ქევინ თუითი, რომელიც თურმე ხშირად სტუმრობს ფშავს და შესანიშნავად იცის როგორც ქართული, ისე იქაური ყოფა-ცხოვრება და თითოეული ოჯახის ამბავი.
პირველად მაშინ გაგვიკვირდა, მათურხევისკენ გზაში ქევინმა სოფლის თავში მჯდომ მარუსა ბებოს რომ კითხა-რა ქნა, შენმა ძროხამ მოიგო მაკეთ რომ იყოო?..
ავედით სალოცავზე.
ქევინს პირველი ჭიქა მიაწოდეს...
ამოვიდა ხევისბერი და დაიწყო რიტუალი.
ქევინს მეოსამე ჭიქა მიაწოდეს...
სალოცავიდან დროშა გამოაბრძანეს, სანთლები ავანთეთ და ქადები დავჭერით.
ხევისბერი მივიდა ქევინთან, რომელსაც მეოთხე ჭიქა ახლადგამოცლილი ქონდა.
-ჰაუ არ იუ, ქევინ?-უთხრა ხევისბერმა და ეს ჯერ კიდევ ხუმრობა მეგონა.
- უი ლუქ, ვი ფრეი ჰიარ! იტ იზ აუარ სტოუნ ჰენდჯ! ნოუ მორ ვაინ, ით იზ ბედ!-გააგრძელა ხევისბერმა გოდერძი ბუწაშვილმა და დაგვტოვა გაღიმებულები...
ქევინმა თავი დაუქნია და თავის მხრივ ქართულად დაეთანხმა, შემდეგ ჩვენთან მოვიდა, შორს გაგვახედა და გვითხრა: ,,ხედავთ, იქ, უძილაურების სოფელს? იცით მაგათი ისტორია? მოგიყვეთ? ძალიან საინტერესოა..."
დავილოცეთ, ქალები მოშორებით იყვნენ სალოცავიდან და ჩვენგან განსხვავებით, ისინი ვერ ხედავდნენ, როგორ მიაწოდეს ქევინს პირველი განსხვავებული...
ქევინი დააძინეს.
ამასობაში, ქვემოთ, ბანაკში უკვე კარვები გაიშალა. კიდევ ორმა ახალმა მოლაშქრემ ჩვენი დაჟინების მიუხედავად და მოღრუბლული ცის იგნორირებით კარავი ზედ მდინარის პირას გაშალა და იმის გამო, რომ კარავი დაღმართზე იდგა, გარშემო პატარა თხრილი არ შემოავლეს, ერთგვარი "ჟოლობი"...
ღამით გაწვიმდა მაგრად.
დილით ძილში ჩაგვესმა განწირული ყვეირილი: ,,გვიშველეეეთ, გვიშველეეთ... წყალში ვწევაააართ!" ლოგიკურად გავყევით ხმას (წინა ღამით ნაქეიფარი ვიყავით და წამოხტომის თავი არავის ქონდა ) და სადღაც მდინარის პირას გაშლილი კარვიდან მოდიოდა...
მოკლედ, ნაუცბათევად შევწყვეტ ახლა, რეკლამის დროა!
ფშავი
25-ოდე კარველი წავედით ფშავში, მათურხევში. იყვნენ ახლებიც, რომლებიც პირველად იყვნენ ლაშქრობაში. მათ შორის განსაკუთრებით გამოირჩეოდა ერთი-ჩვენი მეგობრის +, რომელმაც თავისი აღნაგობის შესაფერისი ისტორიები მოყვა იმის შესახებ, თუ როგორი მაგარი რაგბისტი იყო, როგორ გაუტეხა მოწინააღმდეგეს ნეკნი შერკინებისას, როგორ ახტა თავის ტერიტორიაზე და როგორ დახტა მოწინააღმდეგის ტერიტორიაზე ლელოთი... მოკლედ, ისღა დაგვრჩენოდა ყველაფერზე თავი გვექნია, თან თავის ქნევისთვის მეტი პლასტიკის მისაცემად ოღრო-ჩოღრო გზებზე სიარულიც გვეხმარებოდა.
ავტობუსიდან ჩამოსვლისთანავე ბარგი გადავინაწილეთ... ყველაზე ცუდი სატარებელია საჭმლის ქვაბი, ყველი და კარტოფილი.
ცალკე მეცნიერებაა ზურგჩანთაში ნივთების მოწესრიგებულად გადანაწილება და რაც კარველისთვის ყოვლად მიუღებელია, ეს არის ვითომ მძიმე ზურგჩანთების თრევა სხვის დასანახად, რაც ძალიან მარტივია: ავიღებთ დიდ ზურგჩანთას, 2-ოდე ჯემპრს, 1 შარვალს და დაუკეცავ 80 გრამიან კარავს ჩავდებთ დაუკეცავს და ზურგჩანთაც გაბერილია... )) (ნურავინ გაიმეორებთ)
ლაშქრობას თანმიმდევრულად არ მოვყვები, ამისთვის ცალკე შესაბამისი თემებია, მხოლოდ იმას გავიხსენებ, რაც მათურხევში სალოცავზე შეგვემთხვა...
ჩვენთან ერთად იყო კანადელი სტუმარი, ქართველოლოგი- ქევინ თუითი, რომელიც თურმე ხშირად სტუმრობს ფშავს და შესანიშნავად იცის როგორც ქართული, ისე იქაური ყოფა-ცხოვრება და თითოეული ოჯახის ამბავი.
პირველად მაშინ გაგვიკვირდა, მათურხევისკენ გზაში ქევინმა სოფლის თავში მჯდომ მარუსა ბებოს რომ კითხა-რა ქნა, შენმა ძროხამ მოიგო მაკეთ რომ იყოო?..
ავედით სალოცავზე.
ქევინს პირველი ჭიქა მიაწოდეს...
ამოვიდა ხევისბერი და დაიწყო რიტუალი.
ქევინს მეოსამე ჭიქა მიაწოდეს...
სალოცავიდან დროშა გამოაბრძანეს, სანთლები ავანთეთ და ქადები დავჭერით.
ხევისბერი მივიდა ქევინთან, რომელსაც მეოთხე ჭიქა ახლადგამოცლილი ქონდა.
-ჰაუ არ იუ, ქევინ?-უთხრა ხევისბერმა და ეს ჯერ კიდევ ხუმრობა მეგონა.
- უი ლუქ, ვი ფრეი ჰიარ! იტ იზ აუარ სტოუნ ჰენდჯ! ნოუ მორ ვაინ, ით იზ ბედ!-გააგრძელა ხევისბერმა გოდერძი ბუწაშვილმა და დაგვტოვა გაღიმებულები...
ქევინმა თავი დაუქნია და თავის მხრივ ქართულად დაეთანხმა, შემდეგ ჩვენთან მოვიდა, შორს გაგვახედა და გვითხრა: ,,ხედავთ, იქ, უძილაურების სოფელს? იცით მაგათი ისტორია? მოგიყვეთ? ძალიან საინტერესოა..."
დავილოცეთ, ქალები მოშორებით იყვნენ სალოცავიდან და ჩვენგან განსხვავებით, ისინი ვერ ხედავდნენ, როგორ მიაწოდეს ქევინს პირველი განსხვავებული...
ქევინი დააძინეს.
ამასობაში, ქვემოთ, ბანაკში უკვე კარვები გაიშალა. კიდევ ორმა ახალმა მოლაშქრემ ჩვენი დაჟინების მიუხედავად და მოღრუბლული ცის იგნორირებით კარავი ზედ მდინარის პირას გაშალა და იმის გამო, რომ კარავი დაღმართზე იდგა, გარშემო პატარა თხრილი არ შემოავლეს, ერთგვარი "ჟოლობი"...
ღამით გაწვიმდა მაგრად.
დილით ძილში ჩაგვესმა განწირული ყვეირილი: ,,გვიშველეეეთ, გვიშველეეთ... წყალში ვწევაააართ!" ლოგიკურად გავყევით ხმას (წინა ღამით ნაქეიფარი ვიყავით და წამოხტომის თავი არავის ქონდა ) და სადღაც მდინარის პირას გაშლილი კარვიდან მოდიოდა...
მოკლედ, ნაუცბათევად შევწყვეტ ახლა, რეკლამის დროა!
Last edited by kotetbeli on 21 დეკ 2007, 14:49, edited 2 times in total.
მიწა გრძნობს ვინ დასდის ზემოდან...
კარავის დღიურები
kotetbeli
კარგი რა რა წესია, გააგრძელე პლიიიიიიიიზ
კარგი რა რა წესია, გააგრძელე პლიიიიიიიიზ
კარავის დღიურები
ketuna4
თითები ეტკინა აცადე დაისვენოს
თითები ეტკინა აცადე დაისვენოს
კარავის დღიურები
kotetbeli
Dდა ძალიან საინტერესო ის იყო რომ ქევინი ქართულად ბოდავდა ძიოლში და ეს მართლაც საოცრებაა ანუ ქართული იმდენად აქვს შეთვისებული ქევინ თუითს ირლანდიელ ქართველოლოგს რომ ასე იქცევა ძილის დროს
Dდა ძალიან საინტერესო ის იყო რომ ქევინი ქართულად ბოდავდა ძიოლში და ეს მართლაც საოცრებაა ანუ ქართული იმდენად აქვს შეთვისებული ქევინ თუითს ირლანდიელ ქართველოლოგს რომ ასე იქცევა ძილის დროს
კარავის დღიურები
რეკლამა
საახალწლო ფასდაკლება ტელევიზორების ფირმა "უცქირე"-ში.
ეს არ არის მხოლოდ ნივთი, ეს არის ჯადოსნური ყუთი, საიდანაც დედამიწის ნებისმიერი კუთხეს შეგიძლიათ უყუროთ, ფერები ემთხვევა რეალურ ბუნებას... შეგიძლიათ მოისმინოთ მუსიკა ისე ცხადად, თითქოს ყუთიდან მღეროდეს ვინმე, ხმის დასარეგულირებელი სპეც-მოწყობილობა! დრეკადი ანტენა! შესაძლებელია ზედ დაიდგას ვაზა, ჭიქა, ტელეფონი (ამ მოწყობილობაზე დროებით ინფორმაცია არ გვაქვს).
გამოიჩინეთ გულაჩუყებულობა!
p.s. რეკლამის განთავსების მსურველები დაგვიკავშირდით: 899 HTML HTP
რეკლამის შემდეგ:
III ნაწილი
საახალწლო ფასდაკლება ტელევიზორების ფირმა "უცქირე"-ში.
ეს არ არის მხოლოდ ნივთი, ეს არის ჯადოსნური ყუთი, საიდანაც დედამიწის ნებისმიერი კუთხეს შეგიძლიათ უყუროთ, ფერები ემთხვევა რეალურ ბუნებას... შეგიძლიათ მოისმინოთ მუსიკა ისე ცხადად, თითქოს ყუთიდან მღეროდეს ვინმე, ხმის დასარეგულირებელი სპეც-მოწყობილობა! დრეკადი ანტენა! შესაძლებელია ზედ დაიდგას ვაზა, ჭიქა, ტელეფონი (ამ მოწყობილობაზე დროებით ინფორმაცია არ გვაქვს).
გამოიჩინეთ გულაჩუყებულობა!
p.s. რეკლამის განთავსების მსურველები დაგვიკავშირდით: 899 HTML HTP
რეკლამის შემდეგ:
III ნაწილი
მიწა გრძნობს ვინ დასდის ზემოდან...
კარავის დღიურები
kotetbeli
ეჰჰ აბა როგორ გითხრა, რეკლამა დროზე დაასრულეთქო
მე მაგის მეათედსაც ვერ ავკრიფავდი, არადა კითხვით რა კარგად მიდის
ეჰჰ აბა როგორ გითხრა, რეკლამა დროზე დაასრულეთქო
მე მაგის მეათედსაც ვერ ავკრიფავდი, არადა კითხვით რა კარგად მიდის
- Mta Mkvarebia
- მარგალიტი
- Posts: 9960
- Joined: 23 აგვ 2007, 12:23
- Location: ღრუბელზე ვზივარ, მთას ვუცქერ
კარავის დღიურები
აბა ეხლა რეკლამის დრო იყო
კარავის დღიურები
III
კარავი ლაშქრობაში
ლაშქრობის შემდეგ კარავი აუცილებლად ფართოვდება, რაც, დამეთანხმებით, შესანიშნავია მოვლენაა!
ლაშქრობიდან ჩამოტანილი კარავი შესაძლოა იყოს ბალახისფერი, ტალახისფერი ან სულაც, გახეული. ეს რომ არ მოხდეს, საჭიროა გაითვალისწინოთ რამდენიმე ფაქტორი, რომლებსაც ჩვენი მოლაშქრეების ლაშქრული უნარ-ჩვევების მაგალითზე წარმოგიდგენთ:
1. "დრუიდი" იმის გამო, რომ ყველას კარავს შლის და თავისთვის ადგილი აღარ რჩება, მზადაა კარავი ისეთ ადგილას დასცეს, სადაც არწივები ცალი ფეხით ძლივს სხდებიან, ისვენებენ და ისევ მიფრინავენ. ამისათვის იგი იყენებს შემდეგ ტექნოლოგიას: მოძებნის უახლოეს 4 მთას, თითოეულის წვერზე ასობს პალოს (გზად 2-ოდე წყაროს დაზვერავს) და კარავს ჭიმავს იმ დონემდე, სანამ ძირი ჰაერში არ აუვა. ამგვარად, მისი კარავი ყოველთვის ძირსუფთაა, ავტომატურად ერთვება სადრენაჟო და სავენტილაციო სისტემა და განსაკუთრებით წარმატებით ფართოვდება...
2. "ლამა" კარავს არ ხმარობს. ბუნებაში ღვიძავს და კარავში წერს... იმ შემთხვევაში, თუ ყველამ ერთად სიცივის გამო არაყი და ნიორი მივიღეთ, მხოლოდ "ლამა"-ს ყოფნის ბუნებისადმი კდემამოსილება და ბუნება რომ არ შეწუხდეს, კარავში იძინებს, ხოლო ჩვენ უბადრუკნი ამ დროს პირიქით-გარეთ ვიშლით საძილეებს... დიდი აღნაგობის გამო კარავი დაახლოებით აცვია, ხელები და ფეხები გადმოყოფილი აქვს, მიწას ეყრდნობა და კარვის ძირი მასაც ჰაერში აქვს შენარჩუნებული მთელი ღამის მანძილზე... ტალახიანი არა, მაგრამ ნივრიანი მინახავს მისი კარავი.
3. კარავთან მოპყრობის "გობე STYLE" არის ერთადერთი მეცნიერულად დასაბუთებული მიმდინარეობა (მუცოში მოწვეული ექსპერტების მიერ აღიარებული იქნა მისი უნიკალური და ამ ეტაპზე ყველაზე უსაფრთხო მეთოდად მიჩნეული მოდელი): კარვის გასაშლელად შერჩეულ ადგილას დგება და აკეთებს მცირე სუნთქვით ვარჯიშს. ტრიალდება აღმოსავლეთ-დასავლეთით და დაახლოებით კარატეს მე-8 კატის ხელის 34-ე მოძრაობის მსგავსად ჯიბიდან იღებს თარაზოს. ადის უახლოეს მთებზე და ზომავს მათ დახრადობას, რათა დადგინოს წვიმის წყლის დაქანება. შემდეგ ხსნის ფოტოაპარატს და იღებს ცას მაქსიმალური რეზოლუციით... გადაღებულ სურათს მოაახლოებს, დაითვლის პიქსელებს და პიქსელებში გამოთვლის ღრუბლის შემცველობას. შერჩეულ ადგილას უშვებს სპეციალურ ბალახის ლოკოკინებს(დიღმის ცხოველთა ბაზრობაზე იკითხეთ), რათა მათ ბალახზე გაიარონ და გადააპრიალონ. მოსუფთავებულ ადგილას დგამს კარავს და ჭიმავს თოკებს ისეთი სიმძლავრით, რომ მასზე შესაძლებელია მოლაშქრეთა სარეცხის გაფენა, პაგანინის დაკვრა, სამაშველო მშვილდის სროლა და ა.შ.
4. "კოტეტბელი" საკუთარი კარვით არ სარგებლობს და სხვის კარავში ძინავს... ჩქარი ლაპარაკის გამო, რამდენჯერაც კარვის ყიდვა დააპირა და გამყიდველს შეუკვეთა აღნიშნული ნივთი მაქსიმალურად შენელებული საუბრით, გამყიდველის მიერ შეფუთულ შენაძენში იმდენჯერ აღმოჩნდა სხვადასხვა რამ: კალამი, კ(ქ)ათამი, კანკანი (ცეკვის სწავლის თვითმასწავლებელი), კოდალა (დასაქოქი), კატლეტი და ა.შ.
გთხოვთ, გამომყევით... კარვის საყიდლად.
კარავი ლაშქრობაში
ლაშქრობის შემდეგ კარავი აუცილებლად ფართოვდება, რაც, დამეთანხმებით, შესანიშნავია მოვლენაა!
ლაშქრობიდან ჩამოტანილი კარავი შესაძლოა იყოს ბალახისფერი, ტალახისფერი ან სულაც, გახეული. ეს რომ არ მოხდეს, საჭიროა გაითვალისწინოთ რამდენიმე ფაქტორი, რომლებსაც ჩვენი მოლაშქრეების ლაშქრული უნარ-ჩვევების მაგალითზე წარმოგიდგენთ:
1. "დრუიდი" იმის გამო, რომ ყველას კარავს შლის და თავისთვის ადგილი აღარ რჩება, მზადაა კარავი ისეთ ადგილას დასცეს, სადაც არწივები ცალი ფეხით ძლივს სხდებიან, ისვენებენ და ისევ მიფრინავენ. ამისათვის იგი იყენებს შემდეგ ტექნოლოგიას: მოძებნის უახლოეს 4 მთას, თითოეულის წვერზე ასობს პალოს (გზად 2-ოდე წყაროს დაზვერავს) და კარავს ჭიმავს იმ დონემდე, სანამ ძირი ჰაერში არ აუვა. ამგვარად, მისი კარავი ყოველთვის ძირსუფთაა, ავტომატურად ერთვება სადრენაჟო და სავენტილაციო სისტემა და განსაკუთრებით წარმატებით ფართოვდება...
2. "ლამა" კარავს არ ხმარობს. ბუნებაში ღვიძავს და კარავში წერს... იმ შემთხვევაში, თუ ყველამ ერთად სიცივის გამო არაყი და ნიორი მივიღეთ, მხოლოდ "ლამა"-ს ყოფნის ბუნებისადმი კდემამოსილება და ბუნება რომ არ შეწუხდეს, კარავში იძინებს, ხოლო ჩვენ უბადრუკნი ამ დროს პირიქით-გარეთ ვიშლით საძილეებს... დიდი აღნაგობის გამო კარავი დაახლოებით აცვია, ხელები და ფეხები გადმოყოფილი აქვს, მიწას ეყრდნობა და კარვის ძირი მასაც ჰაერში აქვს შენარჩუნებული მთელი ღამის მანძილზე... ტალახიანი არა, მაგრამ ნივრიანი მინახავს მისი კარავი.
3. კარავთან მოპყრობის "გობე STYLE" არის ერთადერთი მეცნიერულად დასაბუთებული მიმდინარეობა (მუცოში მოწვეული ექსპერტების მიერ აღიარებული იქნა მისი უნიკალური და ამ ეტაპზე ყველაზე უსაფრთხო მეთოდად მიჩნეული მოდელი): კარვის გასაშლელად შერჩეულ ადგილას დგება და აკეთებს მცირე სუნთქვით ვარჯიშს. ტრიალდება აღმოსავლეთ-დასავლეთით და დაახლოებით კარატეს მე-8 კატის ხელის 34-ე მოძრაობის მსგავსად ჯიბიდან იღებს თარაზოს. ადის უახლოეს მთებზე და ზომავს მათ დახრადობას, რათა დადგინოს წვიმის წყლის დაქანება. შემდეგ ხსნის ფოტოაპარატს და იღებს ცას მაქსიმალური რეზოლუციით... გადაღებულ სურათს მოაახლოებს, დაითვლის პიქსელებს და პიქსელებში გამოთვლის ღრუბლის შემცველობას. შერჩეულ ადგილას უშვებს სპეციალურ ბალახის ლოკოკინებს(დიღმის ცხოველთა ბაზრობაზე იკითხეთ), რათა მათ ბალახზე გაიარონ და გადააპრიალონ. მოსუფთავებულ ადგილას დგამს კარავს და ჭიმავს თოკებს ისეთი სიმძლავრით, რომ მასზე შესაძლებელია მოლაშქრეთა სარეცხის გაფენა, პაგანინის დაკვრა, სამაშველო მშვილდის სროლა და ა.შ.
4. "კოტეტბელი" საკუთარი კარვით არ სარგებლობს და სხვის კარავში ძინავს... ჩქარი ლაპარაკის გამო, რამდენჯერაც კარვის ყიდვა დააპირა და გამყიდველს შეუკვეთა აღნიშნული ნივთი მაქსიმალურად შენელებული საუბრით, გამყიდველის მიერ შეფუთულ შენაძენში იმდენჯერ აღმოჩნდა სხვადასხვა რამ: კალამი, კ(ქ)ათამი, კანკანი (ცეკვის სწავლის თვითმასწავლებელი), კოდალა (დასაქოქი), კატლეტი და ა.შ.
გთხოვთ, გამომყევით... კარვის საყიდლად.
Last edited by kotetbeli on 28 ივნ 2010, 02:26, edited 1 time in total.
მიწა გრძნობს ვინ დასდის ზემოდან...
- Mta Mkvarebia
- მარგალიტი
- Posts: 9960
- Joined: 23 აგვ 2007, 12:23
- Location: ღრუბელზე ვზივარ, მთას ვუცქერ
კარავის დღიურები
kotetbeli
მადლობა "გაფხრეწილი სიცილისთვის და სიცოცხლის გახანგრძლივებისთვის "
..ანგარიშის ნომერი მახსოვს ...
მადლობა "გაფხრეწილი სიცილისთვის და სიცოცხლის გახანგრძლივებისთვის "
..ანგარიშის ნომერი მახსოვს ...
კარავის დღიურები
kotetbeli
შენ გაიხარე ძალიან ვიხალისე
შენ გაიხარე ძალიან ვიხალისე
- shatilis asuli
- იეტი
- Posts: 1059
- Joined: 01 აგვ 2007, 15:53
კარავის დღიურები
kotetbeli
ეს რაღაც კომედიური სერიალის პონტშია და დღეში რამოდენიმეჯერ გადის? ყველაზე პირველად წავიკითხე და ყველაზე მეტად ვიხალისე III კარავი ლაშქრობაში
მოკლედ ხვალ დათქმულ დროს კარავს რომ ჩავრთავ დამხვდეს იცოდე მე-4 სერია
ეს რაღაც კომედიური სერიალის პონტშია და დღეში რამოდენიმეჯერ გადის? ყველაზე პირველად წავიკითხე და ყველაზე მეტად ვიხალისე III კარავი ლაშქრობაში
მოკლედ ხვალ დათქმულ დროს კარავს რომ ჩავრთავ დამხვდეს იცოდე მე-4 სერია
Just Do It!