წვერის წმინდა გიორგი - ბეთანია 17-18-19.04.09
Moderators: Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia, Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia, Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia, Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia
- Int3lig3nt
- იეტი
- Posts: 3524
- Joined: 01 ივლ 2005, 11:31
- Location: არ გავცვლი სალსა კლდეებსა!
- Contact:
წვერის წმინდა გიორგი - ბეთანია 17-18-19.04.09
ჰოოდა, ჩავედით ბეთანიის დასახლებაში იმედით, რომ ვნახავდით იმ დარაჯს და რამე ბუხრიან ან "ფეჩიან" სახლში შეგვიშვებდა...
მარა ვერ მოგვართვეს.
ადამიანი ვერა ვნახეთ დასახლებაში.
ერთგან ჭიშკარიც ღია იყო, სახლის კარებიც... სარეცხიც ეფინა გარეთ. ჭიშკარზე ვაკაკუნეთ ქვით, მაგრამ არავინ არ გამოიხედა.
მერე მე და ზღარბმა გავიარ-გამოვიარეთ. ერთი სახლი ვნახეთ, რომელსაც შესასვლელი კარის გისოსი გაწეული ჰქონდა (ისეთი სახლი იყო, წესით არ უნდა ჰქონოდა გაწეული)... მაგის ჭიშკარზეც ვაკაკუნეთ ქვით, მაგრამ სულიერი არ ჭაჭანებდა.
არადა უკვე 4 საათი იყო, თუ ბინას ვერ ვნახავდით და კარავებს დროზე არ გავშლიდით, ვერ გავაშრობდით და კვლავ სისველეში მოგვიწევდა ძილი.
ვიღაც თენგიზსაც დავურეკე, მობილურის ნომერი ეწერა ჯიხურზე, აგიშენებთ აგარაკებს ან დაგეხმარებით ნაკვეთის შესწყიდვაშიო. ვიფიქრე, იქნებ ის მაინც იცოდეს, ამ დროს აქ ვის უნდა მივმართო-თქო, მაგრამ მასაც გამორთული ჰქონდა მობილი.
მერე მე და ბუდამ გავიარეთ და როგორც იქნა, ვიღაც მოხუც ქალს და ბავშვს მივადექით სახლში.
ქალაქელები იყვნენ აშკარად... ალბათ სააღდგომოდ იყვნენ ჩამოსულები.
ამ აგარაკების დარაჯი ქალიაო და მონასტერშია წასული, რამდენიმე დღეში ჩამოვაო.
ამ სახლებში შესვლა შეიძლება თუ არა, არ ვიცი... მონასტერში ჩადით, იქ შეგიფარებენო.
სახლები თორე... ზოგი მოლოდ ამოყვანილი კედლები და გადახურული იყო, ზოგი კი ძველი და დანაგვიანებული.
მოკლედ, ნებართვის გარეშე არცერთგან ვაპირებდით შესვლას (პრინციპში დიდი სურვილი არც გვქონდა ).
მოკლედ ბევრი ვიკამათეთ და საბოლოოდ გადავწყვიტეთ, რომ მონასტერთან ახლოს, ტყესთან ჩავსულიყავით და კარვები გაგვეშალა.
იქ შეშას მაინც ვნახავდით და საძილეებს გავიშრობდით.
დაახლოებით 30-40 წუთი მოვუნდით ჩასვლას.
ჯერ ცხენების რანჩოსთან გავჩერდით, სადაც ჭიშკარზე ეწერა, შესვლა აკრძალულიაო.
ყურადღება არავინ მოგვაქცია და მონასტრამდე გავაგრძელეთ გზა.
მარა ვერ მოგვართვეს.
ადამიანი ვერა ვნახეთ დასახლებაში.
ერთგან ჭიშკარიც ღია იყო, სახლის კარებიც... სარეცხიც ეფინა გარეთ. ჭიშკარზე ვაკაკუნეთ ქვით, მაგრამ არავინ არ გამოიხედა.
მერე მე და ზღარბმა გავიარ-გამოვიარეთ. ერთი სახლი ვნახეთ, რომელსაც შესასვლელი კარის გისოსი გაწეული ჰქონდა (ისეთი სახლი იყო, წესით არ უნდა ჰქონოდა გაწეული)... მაგის ჭიშკარზეც ვაკაკუნეთ ქვით, მაგრამ სულიერი არ ჭაჭანებდა.
არადა უკვე 4 საათი იყო, თუ ბინას ვერ ვნახავდით და კარავებს დროზე არ გავშლიდით, ვერ გავაშრობდით და კვლავ სისველეში მოგვიწევდა ძილი.
ვიღაც თენგიზსაც დავურეკე, მობილურის ნომერი ეწერა ჯიხურზე, აგიშენებთ აგარაკებს ან დაგეხმარებით ნაკვეთის შესწყიდვაშიო. ვიფიქრე, იქნებ ის მაინც იცოდეს, ამ დროს აქ ვის უნდა მივმართო-თქო, მაგრამ მასაც გამორთული ჰქონდა მობილი.
მერე მე და ბუდამ გავიარეთ და როგორც იქნა, ვიღაც მოხუც ქალს და ბავშვს მივადექით სახლში.
ქალაქელები იყვნენ აშკარად... ალბათ სააღდგომოდ იყვნენ ჩამოსულები.
ამ აგარაკების დარაჯი ქალიაო და მონასტერშია წასული, რამდენიმე დღეში ჩამოვაო.
ამ სახლებში შესვლა შეიძლება თუ არა, არ ვიცი... მონასტერში ჩადით, იქ შეგიფარებენო.
სახლები თორე... ზოგი მოლოდ ამოყვანილი კედლები და გადახურული იყო, ზოგი კი ძველი და დანაგვიანებული.
მოკლედ, ნებართვის გარეშე არცერთგან ვაპირებდით შესვლას (პრინციპში დიდი სურვილი არც გვქონდა ).
მოკლედ ბევრი ვიკამათეთ და საბოლოოდ გადავწყვიტეთ, რომ მონასტერთან ახლოს, ტყესთან ჩავსულიყავით და კარვები გაგვეშალა.
იქ შეშას მაინც ვნახავდით და საძილეებს გავიშრობდით.
დაახლოებით 30-40 წუთი მოვუნდით ჩასვლას.
ჯერ ცხენების რანჩოსთან გავჩერდით, სადაც ჭიშკარზე ეწერა, შესვლა აკრძალულიაო.
ყურადღება არავინ მოგვაქცია და მონასტრამდე გავაგრძელეთ გზა.
2 იანვარს ზღარბი დამებედა
- Int3lig3nt
- იეტი
- Posts: 3524
- Joined: 01 ივლ 2005, 11:31
- Location: არ გავცვლი სალსა კლდეებსა!
- Contact:
წვერის წმინდა გიორგი - ბეთანია 17-18-19.04.09
მონასტერთან არასასიამოვნო სურპრიზი დაგვხვდა...
იმ ადგილას, სადაც დაბანაკებას ვაპირებდით (მონასტრის თავზე მინდორია), დიდი კარავი და ტენტი დაგვხვდა, სადაც საკმაოდ ხმაურიანი ახალგაზრდობა მისხდომოდა გრძელ მაგიდას.
მარცხენა მხარეს სამ პატარა ბიჭს (18 წლამდე) ბევრი შეშა აუკოკოლავებია, ცეცხლის დანთებას აპირებდნენ და ასანთი არ ჰქონდათ.
ამ შეშის დანახვა გაგვიხარდა, საძილეებს მაინც გავაშრობთო, მაგრამ კარვის გასაშლელი ადგილი აღარ იყო. გზის პირას არ გვინდოდა, იმათი ხმაური მოდიოდა. თან ღამე დალევდნენ და რა გაუძლებდა...
იმ პატარა მრგვალ მინდორშიც ეს სამი ბიჭი იყო და კიდევ ელოდნენ თავისიანებს.
ერთადერთი, მათ შორის, ცოტა ქვემოთ იყო მოსწორებული ადგილი, მაგრამ ნაგვით და ბოთლის შუშებით იყო სავსე.
აღარ ვიცოდით რა გვექნა, წაგვიხდა ხასიათი.
მერე მე გამახსენდა, რომ ბეთანიის შესასვლელთან, კიდევ ერთი გზა ჩადიოდა მდინარე ვერესკენ და შესაძლებელი იყო, იქ გვეპოვა რამე ადგილი.
ზღარბი გავიყოლიე და წავედით დასაზვერად.
ერთგან კი იყო დიდი მოსწორებული ადგილი (სულ ცოტა მოსუფთავება სჭირდებოდა) და ზღარბს მოეწონა კიდეც (ეტყობოდა ჯერ სუნი არ ჰქონდა შეგრძნებული).
თუმცა რომ გადავახედე დაბლა, მაშინვე გადაიფიქრა .
აი ეს კადრი გადაგვეშალა :S:
ხევში ჩასასვლელი ნაგვით იყო სავსე .
ალბათ მონასტრის ნაგავსაყრელი იყო ეს...
არ მესმის, რა გაუჭირდათ, ერთი ან ორი ურნა დაედგათ მონასტრის შესასვლელთან და კვირაში ერთხელ ან ორჯერ წაეღო მანქანას.
თუნდაც თვეში ერთხელ იყოს...
გავაგრძელეთ გზა და კიდევ რამდენიმე ათეული მეტრი რომ გავიარეთ, ცოტა ქვემოთ დავინახეთ ცეცხლის კვალი და მოსწორებული ადგილი. სამი კარავი გაჭირვებით გაიშლებოდა.
ავბრუნდით და ჩამოვიყვანეთ ჩვენები.
მერე კარვები გავშალეთ, შეშა მოვაგროვეთ და მუცელსაც მივხედეთ .
ამდენი ენერგია დავხარჯეთ და 12 საათის მერე არ გვქონდა ნაჭამი (ეს ამბები დაახლოებით 8-ზე ხდება).
მერე ისეთი არაფერი. ცეცხლთან ვისხედით ცოტა ხანი.
საძილეებს და სველ წინდა/ფეხსაცმელებს ვაშრობდით.
აგერ თეო და ზღარბი ასე ერთობოდნენ თეოს წინდებით:
დაღლილობამ თავისი ქნა და დახლოებით 10 საათისთვის ყველანი კარვებში შეძვრნენ.
მხოლოდ მე და ზღარბი დავრჩით ცეცხლთან. საათნახევარში მონასტერთან უნდა ავსულიყავით.
ცეცხლთან ვისხედით და ვსაუბრობდით .
წასვლის დრო რომ მოვიდა, თეოტირეს დავუძახეთ და სამივენი მონასტერთან ავედით.
იმ ადგილას, სადაც დაბანაკებას ვაპირებდით (მონასტრის თავზე მინდორია), დიდი კარავი და ტენტი დაგვხვდა, სადაც საკმაოდ ხმაურიანი ახალგაზრდობა მისხდომოდა გრძელ მაგიდას.
მარცხენა მხარეს სამ პატარა ბიჭს (18 წლამდე) ბევრი შეშა აუკოკოლავებია, ცეცხლის დანთებას აპირებდნენ და ასანთი არ ჰქონდათ.
ამ შეშის დანახვა გაგვიხარდა, საძილეებს მაინც გავაშრობთო, მაგრამ კარვის გასაშლელი ადგილი აღარ იყო. გზის პირას არ გვინდოდა, იმათი ხმაური მოდიოდა. თან ღამე დალევდნენ და რა გაუძლებდა...
იმ პატარა მრგვალ მინდორშიც ეს სამი ბიჭი იყო და კიდევ ელოდნენ თავისიანებს.
ერთადერთი, მათ შორის, ცოტა ქვემოთ იყო მოსწორებული ადგილი, მაგრამ ნაგვით და ბოთლის შუშებით იყო სავსე.
აღარ ვიცოდით რა გვექნა, წაგვიხდა ხასიათი.
მერე მე გამახსენდა, რომ ბეთანიის შესასვლელთან, კიდევ ერთი გზა ჩადიოდა მდინარე ვერესკენ და შესაძლებელი იყო, იქ გვეპოვა რამე ადგილი.
ზღარბი გავიყოლიე და წავედით დასაზვერად.
ერთგან კი იყო დიდი მოსწორებული ადგილი (სულ ცოტა მოსუფთავება სჭირდებოდა) და ზღარბს მოეწონა კიდეც (ეტყობოდა ჯერ სუნი არ ჰქონდა შეგრძნებული).
თუმცა რომ გადავახედე დაბლა, მაშინვე გადაიფიქრა .
აი ეს კადრი გადაგვეშალა :S:
ხევში ჩასასვლელი ნაგვით იყო სავსე .
ალბათ მონასტრის ნაგავსაყრელი იყო ეს...
არ მესმის, რა გაუჭირდათ, ერთი ან ორი ურნა დაედგათ მონასტრის შესასვლელთან და კვირაში ერთხელ ან ორჯერ წაეღო მანქანას.
თუნდაც თვეში ერთხელ იყოს...
გავაგრძელეთ გზა და კიდევ რამდენიმე ათეული მეტრი რომ გავიარეთ, ცოტა ქვემოთ დავინახეთ ცეცხლის კვალი და მოსწორებული ადგილი. სამი კარავი გაჭირვებით გაიშლებოდა.
ავბრუნდით და ჩამოვიყვანეთ ჩვენები.
მერე კარვები გავშალეთ, შეშა მოვაგროვეთ და მუცელსაც მივხედეთ .
ამდენი ენერგია დავხარჯეთ და 12 საათის მერე არ გვქონდა ნაჭამი (ეს ამბები დაახლოებით 8-ზე ხდება).
მერე ისეთი არაფერი. ცეცხლთან ვისხედით ცოტა ხანი.
საძილეებს და სველ წინდა/ფეხსაცმელებს ვაშრობდით.
აგერ თეო და ზღარბი ასე ერთობოდნენ თეოს წინდებით:
დაღლილობამ თავისი ქნა და დახლოებით 10 საათისთვის ყველანი კარვებში შეძვრნენ.
მხოლოდ მე და ზღარბი დავრჩით ცეცხლთან. საათნახევარში მონასტერთან უნდა ავსულიყავით.
ცეცხლთან ვისხედით და ვსაუბრობდით .
წასვლის დრო რომ მოვიდა, თეოტირეს დავუძახეთ და სამივენი მონასტერთან ავედით.
2 იანვარს ზღარბი დამებედა
- Int3lig3nt
- იეტი
- Posts: 3524
- Joined: 01 ივლ 2005, 11:31
- Location: არ გავცვლი სალსა კლდეებსა!
- Contact:
წვერის წმინდა გიორგი - ბეთანია 17-18-19.04.09
მონასტერთან ბევრი მანქანა იდგა, ძირითადად ჯიპები.
ეზოშიც საკმაოდ ბევრი ხალხი იყო.
ჩვენ ჯერ წყალთან მივედით. ხელის დაბანა და დალევა გვინდოდა.
წყალთან ეს უსახლკარო ლოკოკინა შევნიშნეთ.
ალბათ სახლიდან გამოაგდეს... დამწუხრებული მისლიპინობდა.
უცებ მონასტრის ეზოდან ვიღაც გამოვიდა და გამოგვძახა: შემოდით, ლიტანიობა იწყებაო.
ჩვენც შევუერთდით ხალხს.
ხატები იყო გამობრძანებული და საცაა დაიწყებოდა მსვლელობა.
პირველად ვიყავი აღდგომის ლიტანიობაზე და არ ვიცოდი, რა როგორ მოხდებოდა.
დაიწყო მსვლელობა და ჩვენც გავყევით.
ქარი ქროდა და სანთელი ხშირად გვიქრებოდა. ხან ერთმანეთის, ხან სხვების სანთლებზე გადაკიდებით, შემოვუარეთ სამჯერ ტაძარს და შემდეგ შიგნით შევედით.
იქ მოსახსენებელის ძებნა დავიწყე და აღმოჩნდა, რომ ცარიელ ფურცელზე უნდა დამეწერა.
ჯიბეში მხოლოს კაუკაუსის გადახდილი ქვითარი აღმომაჩნდა.
საწერ-კალამიც ვიშოვე და ჩამოვწერეთ ჩვენი შემადგენლობა და ოჯახის წევრები.
შეპირებისამებრ არჩილ-აბალდუიც მოვიხსენიეთ .
შემდეგ ცოტა ხანი გავჩერდით და დავუბრუნდით ბანაკს.
იქ ზღარბმა წითელი კვერცხი შემოგვთავაზა.
პასკაც გვქონდა, მაგრამ დილით ვაპირებდით დაჭრას, როცა ყველა გაღვიძებული იქნებოდა.
ჩემმა კვერცხმა ორივეს კვერცხი დაამტვრია .
ამის შემდეგ დაახლოებით ერთი საათი კიდევ ვისხედით.
კარტოფილებს ვწვავდით და ეგრევე მურიან მიწიანს მივირთმევდით .
დაახლოებით 2 საათისთვის ძილი მოგვერია და კარვებში შევძვერით .
ეზოშიც საკმაოდ ბევრი ხალხი იყო.
ჩვენ ჯერ წყალთან მივედით. ხელის დაბანა და დალევა გვინდოდა.
წყალთან ეს უსახლკარო ლოკოკინა შევნიშნეთ.
ალბათ სახლიდან გამოაგდეს... დამწუხრებული მისლიპინობდა.
უცებ მონასტრის ეზოდან ვიღაც გამოვიდა და გამოგვძახა: შემოდით, ლიტანიობა იწყებაო.
ჩვენც შევუერთდით ხალხს.
ხატები იყო გამობრძანებული და საცაა დაიწყებოდა მსვლელობა.
პირველად ვიყავი აღდგომის ლიტანიობაზე და არ ვიცოდი, რა როგორ მოხდებოდა.
დაიწყო მსვლელობა და ჩვენც გავყევით.
ქარი ქროდა და სანთელი ხშირად გვიქრებოდა. ხან ერთმანეთის, ხან სხვების სანთლებზე გადაკიდებით, შემოვუარეთ სამჯერ ტაძარს და შემდეგ შიგნით შევედით.
იქ მოსახსენებელის ძებნა დავიწყე და აღმოჩნდა, რომ ცარიელ ფურცელზე უნდა დამეწერა.
ჯიბეში მხოლოს კაუკაუსის გადახდილი ქვითარი აღმომაჩნდა.
საწერ-კალამიც ვიშოვე და ჩამოვწერეთ ჩვენი შემადგენლობა და ოჯახის წევრები.
შეპირებისამებრ არჩილ-აბალდუიც მოვიხსენიეთ .
შემდეგ ცოტა ხანი გავჩერდით და დავუბრუნდით ბანაკს.
იქ ზღარბმა წითელი კვერცხი შემოგვთავაზა.
პასკაც გვქონდა, მაგრამ დილით ვაპირებდით დაჭრას, როცა ყველა გაღვიძებული იქნებოდა.
ჩემმა კვერცხმა ორივეს კვერცხი დაამტვრია .
ამის შემდეგ დაახლოებით ერთი საათი კიდევ ვისხედით.
კარტოფილებს ვწვავდით და ეგრევე მურიან მიწიანს მივირთმევდით .
დაახლოებით 2 საათისთვის ძილი მოგვერია და კარვებში შევძვერით .
2 იანვარს ზღარბი დამებედა
- Int3lig3nt
- იეტი
- Posts: 3524
- Joined: 01 ივლ 2005, 11:31
- Location: არ გავცვლი სალსა კლდეებსა!
- Contact:
წვერის წმინდა გიორგი - ბეთანია 17-18-19.04.09
დილით 8-ზე გამეღვიძა მგონი, მაგრამ ძილი გავაგრძელე.
მერე 10-ზე და ბარემ მძღოლსაც დავურეკე... 12:30-ზე დავიბარე ბეთანიასთან.
ბეთანიასთან იმიტომ რომ, ასე გადაწყვიტა უმეტესობამ.
მე მინდოდა, ჯვართან ავსულიყავით და იქიდან სამადლომდე, სადაც მიკროავტობუსი დაგვხვდებოდა.
თუმცა უმრავლესობამ როგორ გადაწყვიტა, ისე მოვიქეცით .
დაუჯერებლად თბილოდა კარავში.
იმდენად, რომ ჯემპრიც გავიხადე, შარვალიც და საერთოდ არ შემცივნია.
მაშინ ვიფიქრეთ, რომ ის, ზამთრის ბოლო გაბრძოლება იყო .
თუმცა ახლა რომ ვაკვირდები ამინდებს, ვხედავ, რომ კიდევ არ გვეშვება ზამთარი .
თეო ყველაზე ბოლოს ადგა მგონი.
თბილი საძილის დატოვება არ უნდოდა
აი ასე გამოიყურებოდა დილით ჩვენი ბანაკი:
სუფრა გავშალეთ და პასკით და წითელი კვერცხებით დავიწყეთ საუზმე.
ჭამის მერე გაახსენდათ, რომ არაყი ჰქონდათ კიდე მორჩენილი და დალევაზე ფიქრობდნენ.
მაგრამ გეგმები ჩავუფუშე... კარვების ალაგება იყო საჭირო. მიკროავტობუსის მოსვლამდე უნდა აგველაგებინა ყველაფერი და გზაზე დავხვედროდით.
ავიბარგეთ, ნაგავი მოვაგროვეთ და მონასტერთან ავედით.
მე ცოტა წინ გავიქეცი, ფოტოების გადაღება რომ მომესწრო
მერე 10-ზე და ბარემ მძღოლსაც დავურეკე... 12:30-ზე დავიბარე ბეთანიასთან.
ბეთანიასთან იმიტომ რომ, ასე გადაწყვიტა უმეტესობამ.
მე მინდოდა, ჯვართან ავსულიყავით და იქიდან სამადლომდე, სადაც მიკროავტობუსი დაგვხვდებოდა.
თუმცა უმრავლესობამ როგორ გადაწყვიტა, ისე მოვიქეცით .
დაუჯერებლად თბილოდა კარავში.
იმდენად, რომ ჯემპრიც გავიხადე, შარვალიც და საერთოდ არ შემცივნია.
მაშინ ვიფიქრეთ, რომ ის, ზამთრის ბოლო გაბრძოლება იყო .
თუმცა ახლა რომ ვაკვირდები ამინდებს, ვხედავ, რომ კიდევ არ გვეშვება ზამთარი .
თეო ყველაზე ბოლოს ადგა მგონი.
თბილი საძილის დატოვება არ უნდოდა
აი ასე გამოიყურებოდა დილით ჩვენი ბანაკი:
სუფრა გავშალეთ და პასკით და წითელი კვერცხებით დავიწყეთ საუზმე.
ჭამის მერე გაახსენდათ, რომ არაყი ჰქონდათ კიდე მორჩენილი და დალევაზე ფიქრობდნენ.
მაგრამ გეგმები ჩავუფუშე... კარვების ალაგება იყო საჭირო. მიკროავტობუსის მოსვლამდე უნდა აგველაგებინა ყველაფერი და გზაზე დავხვედროდით.
ავიბარგეთ, ნაგავი მოვაგროვეთ და მონასტერთან ავედით.
მე ცოტა წინ გავიქეცი, ფოტოების გადაღება რომ მომესწრო
2 იანვარს ზღარბი დამებედა
- Int3lig3nt
- იეტი
- Posts: 3524
- Joined: 01 ივლ 2005, 11:31
- Location: არ გავცვლი სალსა კლდეებსა!
- Contact:
წვერის წმინდა გიორგი - ბეთანია 17-18-19.04.09
ესეც ჩვენ
მონასტრის ისტორია:
ზღარბის და თეოს ანარეკლი, ჭისებრ ნაგებობაში
ეს ისე, მონასტრის წყარო და თიხის ჭიქა, რომელიც უკვე რამდენიმე წელია მანდ დევს.
მიკვირს, აქამდე როგორ არ გატყდა .
15 აკლდა უკვე პირველს. მიკროავტობუსი კი არ ჩანდა.
მონასტრამდე ცუდი გზებია და ალბათ გაუჭირდა ჩამოსვლაო, დავასკვენით.
ავიკარით გუდა-ნაბადი და ავუყევით ფეხით გზას.
გზა რთული იყო. ნახევარ საათზე მეტი მოვუნდით ზემოთ ასვლას.
თან ყველაზე ცუდი ის იყო, რომ მაგრად დაცხა.
როგორც ზღარბმა დაწერა, ერთ დღეს თოვლში და ყინვაში გვიწევდა სველი ფეხით სიარული... მეორე დღეს კი მზეს გავურბოდით
მიკროავტობუსი რანჩოდან 200 მეტრით ქვემოთ გვიცდიდა.
მეტი ვეღარ ჩამოვედიო.
ჩავსხედით და წამოვედით თბილისში .
სულ ესაა.
თუ რამე გამომრჩა, დანარჩენები დაწერენ .
მონასტრის ისტორია:
ზღარბის და თეოს ანარეკლი, ჭისებრ ნაგებობაში
ეს ისე, მონასტრის წყარო და თიხის ჭიქა, რომელიც უკვე რამდენიმე წელია მანდ დევს.
მიკვირს, აქამდე როგორ არ გატყდა .
15 აკლდა უკვე პირველს. მიკროავტობუსი კი არ ჩანდა.
მონასტრამდე ცუდი გზებია და ალბათ გაუჭირდა ჩამოსვლაო, დავასკვენით.
ავიკარით გუდა-ნაბადი და ავუყევით ფეხით გზას.
გზა რთული იყო. ნახევარ საათზე მეტი მოვუნდით ზემოთ ასვლას.
თან ყველაზე ცუდი ის იყო, რომ მაგრად დაცხა.
როგორც ზღარბმა დაწერა, ერთ დღეს თოვლში და ყინვაში გვიწევდა სველი ფეხით სიარული... მეორე დღეს კი მზეს გავურბოდით
მიკროავტობუსი რანჩოდან 200 მეტრით ქვემოთ გვიცდიდა.
მეტი ვეღარ ჩამოვედიო.
ჩავსხედით და წამოვედით თბილისში .
სულ ესაა.
თუ რამე გამომრჩა, დანარჩენები დაწერენ .
2 იანვარს ზღარბი დამებედა
წვერის წმინდა გიორგი - ბეთანია 17-18-19.04.09
ინტელ
არ შემიძლია არ შეგაქო: საოცრად ცხადი და ზომიერი რეპორტაჟები გაქვს ხოლმე
არ შემიძლია არ შეგაქო: საოცრად ცხადი და ზომიერი რეპორტაჟები გაქვს ხოლმე
როგორა ხაარო, და ფეხითა ვაარო
- z g a r b i
- იეტი
- Posts: 1531
- Joined: 21 ნოე 2007, 11:42
- Location: ტყე
წვერის წმინდა გიორგი - ბეთანია 17-18-19.04.09
Int3lig3nt
მშვენიერი იყო ვეთანხმები თამუსიას
VooDoo-ს და ჯაბას ფოტოებს ველოდები
მშვენიერი იყო ვეთანხმები თამუსიას
VooDoo-ს და ჯაბას ფოტოებს ველოდები