აუ, რაღაც მინდა ვთქვააა...2

Shanshika · Post by **Shanshika** » 27 ნოე 2009, 02:00

როგორ მეძინება და არავის ღვიძავს, რო მითხრას დაიძინეო...

წავდინდი სიზმარეთში...

tamuna_gudarexi · Post by **tamuna_gudarexi** » 27 ნოე 2009, 02:21

Shanshika
წადი, ნათი! დაიძინე!

tamuna_gudarexi · Post by **tamuna_gudarexi** » 27 ნოე 2009, 02:21

მე ისევ მე ვარ!

Makarenko · Post by **Makarenko** » 27 ნოე 2009, 11:23

არ გამომაფხიზლოთ

pataputina · Post by **pataputina** » 27 ნოე 2009, 12:38

3 საათი დარჩა

ანუჰხთ უკვე დროა
სახლში წავიდე
და
ვიფიქრო რა ჩავალაგო ჩემოდანში

მმმ

თუმცა ეგ ყველაფერი ბოლო 1 საათსიც მოესწრება ალბათ

კი არა და

არავითარი სინანული

არადა
მინდა

bambina · Post by **bambina** » 27 ნოე 2009, 13:11

დამატებითი მეხსიერება მინდა :შ

bambina · Post by **bambina** » 27 ნოე 2009, 14:14

დატვირთვისთვის განკუთვნილი გათავისუფლება

pataputina · Post by **pataputina** » 27 ნოე 2009, 15:36

თუ რამე
სთქუით, რომ
ისათქო

კი არა და

თქვენს წილ გაზაფხულს მოგიკითხავთ

ნახვამდის

nusa · Post by **nusa** » 27 ნოე 2009, 15:53

pataputina

გზა

მშვიდობის

ხათო!

bambina · Post by **bambina** » 27 ნოე 2009, 20:05

თმაში ჭაღარა შემომეპარა. ვარდს უეკლოდ ვეღარ ვისახავდი, ოცნება გამიქარწყლდა, ნატვრა მოთმინებად გადამექცა და გულისწყრომა - სიბრალულად. აწმყოზე უმადური და წარსულით გულდაწყვეტილი, საიმედო მომავალს მივდევდი, საპირადოს აღარას ვეძებდი: ამოღებული მქონდა საზოგადო ლელო და მისკენ ვეძალებოდი. ღიმილს ცხოვრების ფარად ვხმარობდი; მხოლოდ მარტოობაში, მოცლის დროს, სხვის დაუნახავად, სახე მეღრუბლებოდა და ვამბობდი გუნებაში: â€žოჰ, რა ძნელია სულით ობლობა! ნუთ ეს ჩემი გრძნობა ჩაკირული უნდა დამრჩეს სამუდამოდ გულში? ვერვის გავუზიარებ? რატომ ვერა? მაგრამ სად არის... სად... თანამოზიარე?! - ოხვრით ვიტყოდი ხოლმე და ვხურავდი გულს. გადიოდა დრო, სახეს ნაღვლიანობა ეტყობოდა და ენას - სიმწარე; გული კი კერძოობისათვის აღარ იშლებოდა; მხოლოდ ხანდახან პატარა ყმაწვილებთან კი შეითამაშებდა ხოლმე, რადგანაც მათი უმანკოება და მომავლის იმედი მალამოდ ეცხებოდნენ და ასე, ამგვარად, თუმცა გარეგნობის დაჩაგრულობით, მაგრამ შინაგანის ტკბილ მედიდურობით კი, ვლევდი ჩემ დღეთა სოფელს. დღიური ზრახვებით გულგაბოროტებულს, საღამ-საღამოობით მიყვარდა ხოლმე მარტოობაში სულის სიმშვიდის მოპოება. არის რაღაცა მომხიბლავი ძალა ბუნების საიდუმლო სიჩუმეში... იმ დროს ოცნებისაგან შორს გატაცებულს და ფერად-ფერადი იმედებისაგან სასიცოცხლოდ სულჩაბრუნებულ ადამიანს, რაღაც, სხვა დროს მიუწდომელი, ძალა მსჭვალავს და ნეტარებას უასკეცებს; სიკვდილი და სიცოცხლე ერთგვარად ენატრება; ზეცა და ქვეყანა თანასწორ ტკბილად ეჩვენება; გამოუთქმელი სიტკბოებით დატვირთულს გული არევით უცემს, სული ეგუბება, სახე უღელავს და თვალები ცრემლებს აფრქვევენ... მაგრამ ის ცრემლები â€žარა ჰგვანან ქვეყნიურსა“: არც ნაღვლით არიან შეზავებულნი და არც ოხვრით გადმონაშხეფნი!.. არა!.. ისინი, როგორც სასუფევლის წვეთები, მარგალიტებრ მოჰგორავენ აღტკინებულ ღაწვებზე. ნეტავი იმას, ვისაც ბევრჯერ გამოუცდია ამგვარი ნეტარება!..

bambina · Post by **bambina** » 27 ნოე 2009, 20:06

ნაწყვეტი აკაკი წერეთლის მოთხრობიდან "სამგვარი სიყვარული" (მე3 ნაწილი - ნამდვილი).

KINALOKO · Post by **KINALOKO** » 27 ნოე 2009, 23:09

ე.ი. ხალხო და ადამიანებო...
ძალიან მაგრად დაუკვირდით რას ისურვ-ინატრებთ და კიდე სწორად ინატრეთ, დეტალები არ გამოგეპაროთ....
აი, ის ანეგდოტი რომაა, ზანგი რომ მიბოდიალობს უდაბნოში.. ტექსტი აღარ მახსოვს ... ეგრე არ დაგემართოოთ.. დაგვემართოს

chamoxeuli bilbordebi

პატაპუტინა შენ ისევე ისეთი გაურკვეველი ხარ?

))

chamoxeuli bilbordebi

ყველაზე განსხვავებული და სერიოზული წოდება მაქვს

"MoDiGLiaNi"

KINALOKO · Post by **KINALOKO** » 27 ნოე 2009, 23:37

საერთოდ, რაებიც არიან ისინი აქვთ ადამიანებს

ახალი წერილი	ახალი წერილი არაა	ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ]	ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]	თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ]	ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]

FORUM_PERMISSIONS