პატამედვედევას, იმავე pataputinaს გვერდი

კოცონის ირგვლივ სასაუბრო თემები

Moderators: Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia, Kakha, Druides, Mta Mkvarebia, ilia

ახალი თემის შექმნა
პასუხი თემაზე
User avatar
pataputina
იეტი კი არა და...
Posts: 5201
Joined: 10 სექ 2007, 14:29
Location: ვალპე
პატამედვედევას, იმავე pataputinaს გვერდი

Post by pataputina » 26 მარ 2009, 22:34

ბრრრრრრრ
როგორ მინდა....... :x :x :x :x


კი არა და

მე რომ ვიყიდე ალუცა
და
სანამ ხურადს მომცემდა გამყიდველი იქვე რომ შევჭამე
და
მერე ხურდა რომ ვერ იშოვნა
და
რომ მეჩხუბა, რატომ შეჭამე

იცით ხომ?
კაი, აღარ მოვყვები

:roll:
ბედნიერებაა რომ ვარსებობ, თორემ ნაღველს მივეცემოდი

http://pataputina.blogspot.com/
http://www.flickr.com/photos/me-xato

User avatar
Lola
ლოლაძე
Posts: 538
Joined: 28 ივლ 2005, 14:38
Location: Howl's Moving Castle
პატამედვედევას, იმავე pataputinaს გვერდი

Post by Lola » 26 მარ 2009, 23:29

pataputina

აპრილის ბოლოს მეგრული ტური 2

და


და ვსო... მაისის დასაწყისში კი არა და, ხო მაისის დასაწყისში წავიდეთ =)
.

Image დედამიწა მიყვარს მეე... Image..


.


User avatar
pataputina
იეტი კი არა და...
Posts: 5201
Joined: 10 სექ 2007, 14:29
Location: ვალპე
პატამედვედევას, იმავე pataputinaს გვერდი

Post by pataputina » 30 მარ 2009, 17:06

გასაგებია ყველაფერი.
მეც სწორედ მსგავსი სიბრძნეებით ვისულელებდი
ჩემს გულს, მაგრამ გაიწელა –

ეს ჟამი ქვების შეგროვების – სწორად ვამბობ? – ჰოდა ეს ჟამი
უსაშველოდ, სამარცხვინოდ გაიწელა:
შეგროვილია ყველა ლოდი და ყველა კენჭი,
უზარმაზარი გალავანი ამოშენდა
ჩემს გარშემო,
და იმსიმაღლე –
გინდაც მოვიდეს ჟამი სროლის,
ალბათ ყველაზე მსუბუქ კენჭსაც ვერ გადავაცდენ,
ვერ გადავაგდებ გალავნის მიღმა.

განძრევისაც კი მეშინია – შეიძლება ჩამოიშალონ
ეს ჩემი წლობით ნაგროვები მეტყველი ქვები
და მომსრისონ. ვზივარ უძრავად

და ყველა ქვას სათითაოდ ვათვალიერებ;
ზოგიერთი მიყვარდება,
მაგრამ ვერ ვუმხელ



ზვიად რატიანი


Image
ბედნიერებაა რომ ვარსებობ, თორემ ნაღველს მივეცემოდი

http://pataputina.blogspot.com/
http://www.flickr.com/photos/me-xato

User avatar
pataputina
იეტი კი არა და...
Posts: 5201
Joined: 10 სექ 2007, 14:29
Location: ვალპე
პატამედვედევას, იმავე pataputinaს გვერდი

Post by pataputina » 02 აპრ 2009, 14:28

:roll: :roll: :roll:

კი არა და


:roll: :roll: :roll:



Image
ბედნიერებაა რომ ვარსებობ, თორემ ნაღველს მივეცემოდი

http://pataputina.blogspot.com/
http://www.flickr.com/photos/me-xato

User avatar
pataputina
იეტი კი არა და...
Posts: 5201
Joined: 10 სექ 2007, 14:29
Location: ვალპე
პატამედვედევას, იმავე pataputinaს გვერდი

Post by pataputina » 09 აპრ 2009, 00:09

24 საათით ადრე გაკეთებული დასკვნა




რაც უფრო ვუახლოვდები ადამიანებს
მით
უფრო მიყვარდებიან
ცხოველები!!!








კი არა და


ვღშფოთვარ
ვშფოთვარ
ვგმობ


:roll:
ბედნიერებაა რომ ვარსებობ, თორემ ნაღველს მივეცემოდი

http://pataputina.blogspot.com/
http://www.flickr.com/photos/me-xato

User avatar
pataputina
იეტი კი არა და...
Posts: 5201
Joined: 10 სექ 2007, 14:29
Location: ვალპე
პატამედვედევას, იმავე pataputinaს გვერდი

Post by pataputina » 09 აპრ 2009, 22:41

"..........და, პირველ რიგში, მისუსტებული მოშიმშილეებისაკენ ბარშემართულები დაიძრნენ, მაბრამ ხალხი წამოიშალა, გზა გადაუღობეს, მერედა, ვინ აკადრათ ეს, - ჯალათისტებმა, ტალინის ხალხმა, და თავისიანთაგან ერთი-ორმა აასწრო სტასიკს, სტასიკსარ ჰქონდა კარგი პოზიცია, ხელბარიანთა შუაგულში იყო, ისინი კი, მეწინავენი, ქალებს ურტყამდნენ, ქალებს ხოცავდნენბარიანებშიშეიჭრა მონადირის უმწეო და შეშლილი სული, „რას, რას აკეთებთ!ამას რას სჩადით!“ მაგრამ რომელი ერთი დაუგდებდა ყურს, თავიანთ ქალებს მოწყურებულნი, ყაზარმებში გამოკეტილნი, სულ სხვა ქალებზე იყრიდნენ ჯავრს და ხოცავდნენ ახლა, „კაცისმკვლელებო, ამას რას სჩადით!“, ისევ ყვიროდა უმწეო მონადირე, „ამას რას სჩადით, ტოლსტოი გყავდათ!“, ვინ დაუგდებდა სიცრუეებით ისე გამოტენილ, ვერგამოსაფხეკ ყურებს, მაინც ყვიროდა: „პუშკინი გყავდათ, მუსორგსკი გყავდათ!“ „ვოტ ვამ!.. - ბარიანი ხელის ყოველ დაქნევას ასე ყოლებდნენ ყაზარმელები: - ვოტ ვამ... ზა სტალინა... ზა სტალინა...“ მაოხრებელი გზირი... „ბუნინი გყავდათ, უბადრუკებო, სისხლისმსმელებო! ჩეხოვი გყავდათ!... - ისევ ამაოდ ღრიალებდამონადირე, - რახმანინოვი, დიდი სალტიკოვ-შჩედრინი გყავდათ!“ ვიღას ახსოვდა შენი ბულგაკოვიცა და პლატონოვიც, პროკოფიევი, ან, პრიკაზი ჰქონდათ, ხლა იმათგან არავინ ჰყავდათ, და, მარჯვენა თუ დაეღლებოდათ, მისწრება იყო საწამლავი, „უგუნურებო, ახლაც გიდგათ ეკლესიები!, დიდი პლატონ კარატაევი ხომ მართლა გყავდათ!“ პლატონ კარატაევი კი არა, დოსტოევსკიც აღარ ახსოვდათ, თუმც ეგებ წაუკითხავ რასკოლნიკოვს უფრო გრძნობდა წყეული სტასიკი, რადგან ნაჯახზე არანაკლებ, უფრო მჭრელიც კი, ბარი რომ შემართა, გოგონა იდგა მის წინ წყნარი, და შიშით კი არა, გაოცებული შესცქეროდა მხოლოდ, და გამოზოგილი სიამოვნებით, ნელა შემართა სტასიკმახელი, ყვრიმალებდაბერილმა, კბილებში გამოსცრა: „ვოტ ტებე...“ და მთელი თავისი იმ არსებით მძლავრად, ღონივრად რომ დაიქნია კუთვნილი ბარი, თან დააყოლა: „ზა სტალინა...“

სტასიკის მამა „ზა სტალინაააა“-ს სულ სხვაგვარად ყვიროდა ხოლმე.
თავგაპობილი იწვა გოგონა, დაჩერებოდა ვალმოხდილი ჭაბუკი სტასიკ.

ეგონა, მოსპო........"





http://www.lib.ge/body_text.php?3399




:?





Image
ბედნიერებაა რომ ვარსებობ, თორემ ნაღველს მივეცემოდი

http://pataputina.blogspot.com/
http://www.flickr.com/photos/me-xato

User avatar
pataputina
იეტი კი არა და...
Posts: 5201
Joined: 10 სექ 2007, 14:29
Location: ვალპე
პატამედვედევას, იმავე pataputinaს გვერდი

Post by pataputina » 15 აპრ 2009, 15:08

ყურადღება!!! ყურადღება!!!



შპს. პატაპუტინახათახუთინაპატახუთინა და კოკოლინალოკოკინანაიკოკოლ


წარმოგიდგენთ


მუზათა ზეიმს
საქართველოში
და
არა
მარტო
საქართველოში




კი არა და





ციდან შემომყურებს ფუნიკულოირი,
ორჯერ ორი- ოთხი
ოთხჯერ ხუთი- ოცი
ათჯერ რვა- ოთხმოცი


მიწიდან ამომყურებს ბუნკერი
ნულჯერ 1 ნული
ნულჯერ 5 ნული
ნულჯელ ნულიც ნული


გვერდიდან იყურება პროსპექტის ზოლი
რა ამბავია ამდენი ნოლი
როს გადაიფერნს პატარა გნოლი,
სამს ერთი- ოთხი

კედლიდან მითვალთვალებს მეზობლის ცოლი
ძველი გაზეთიდან ამოდის ბოლი
როცა დამწიფდება ეზოში შვინდი
ოთხს სამი შვიდი


სანათესაოდან მე მიყვარს ორი,
ორი კი არა და სამს პლიუს ოთხი....
რა დროს ომიაო, მოუკვდეს პატრონი,
ხმლით შემოვარდნილა ერეკლე ბატონი

ამას მოჰყოლია ვაჰხთ დრონი, ვაჰხთ დრონი....
წყალნი წავლენ და წამოვლენ
ქვიშანნი დარჩებიანნ

ქვიშა იკითხე
რას სჩივი
5-ს 6 რამდენია



ტყუპებს დაეჯახა რკინა დიდრონი...
მაგრამ სადღა იყო იმ დროს ბილ კლინტონი....
ეს იყო თერთმეტში..
შვიდს შვიდი იცოდი?



ღამე ღამდებოდა როცა არ გიცნობდი
და მთვარე მთვარობდა როცა მზეს ვფიცობდი
ცა იყო მეტი ცა ვიდრე ცა მეტი
ათს სამი ცამეტი?

მხოლოდ მაისშია ცა მეტი, ცამეტი
დაიბადე და გაოცდი, ვის ახსოვდი?
ოცს ოთხი -ოცდა ოთხი


როს მე და კოკოლინამ ვაწვალეთ მუზები
კედლებზე არ მსხდარან არც ერთი ბუზები
იდგა გაზაფხული.
ცა ღრუბლებით მეტი
აპრილის თხუთმეტი............


:roll:















აპლოდისმენტები არაა საჭირო
ისედაც ისა...... :roll:
ბედნიერებაა რომ ვარსებობ, თორემ ნაღველს მივეცემოდი

http://pataputina.blogspot.com/
http://www.flickr.com/photos/me-xato

User avatar
KINALOKO
იეტი
Posts: 2266
Joined: 25 აპრ 2007, 13:41
Location: "океан вливающегося в каплю"
პატამედვედევას, იმავე pataputinaს გვერდი

Post by KINALOKO » 15 აპრ 2009, 15:15

2 უჩინარი და 11 სტუმარი [ ადმინისტრატორი ] [ მოდერატორი ]

2 უჩინარი და 11 სტუმარი
ლექსს ბოლო სტროფი აკლია, სულელი :D:D:D:D


ლექსკარის დაჯილდოებაზე შევხვდებით :lol:
земля -- это ангел,
несущий меня по небу.
Мир состоит из глаголов, а не из существительных.
Ищите себя в самих себе, и вы найдете все.

auf

User avatar
KINALOKO
იეტი
Posts: 2266
Joined: 25 აპრ 2007, 13:41
Location: "океан вливающегося в каплю"
პატამედვედევას, იმავე pataputinaს გვერდი

Post by KINALOKO » 15 აპრ 2009, 15:19

გთავაზობ ნამეტნავად სრულ ვერსიას :P



ციდან შემომყურებს ფუნიკულოირი,
ორჯერ ორი- ოთხი
ოთხჯერ ხუთი- ოცი
ათჯერ რვა- ოთხმოცი


მიწიდან ამომყურებს ბუნკერი
ნულჯერ 1 ნული
ნულჯერ 5 ნული
ნულჯელ ნულიც ნული


გვერდიდან იყურება პროსპექტის ზოლი
რა ამბავია ამდენი ნოლი
როს გადაიფერნს პატარა გნოლი,
სამს ერთი- ოთხი

კედლიდან მითვალთვალებს მეზობლის ცოლი
ძველი გაზეთიდან ამოდის ბოლი
როცა დამწიფდება ეზოში შვინდი
ოთხს სამი შვიდი


სანათესაოდან მე მიყვარს ორი,
ორი კი არა და სამს პლიუს ოთხი....
რა დროს ომიაო, მოუკვდეს პატრონი,
ხმლით შემოვარდნილა ერეკლე ბატონი

ამას მოჰყოლია ვაჰხთ დრონი, ვაჰხთ დრონი....
წყალნი წავლენ და წამოვლენ
ქვიშანნი დარჩებიანნ

ქვიშა იკითხე
რას სჩივი
5-ს 6 რამდენია



ტყუპებს დაეჯახა რკინა დიდრონი...
მაგრამ სადღა იყო იმ დროს ბილ კლინტონი....
ეს იყო თერთმეტში..
შვიდს შვიდი იცოდი?



ღამე ღამდებოდა როცა არ გიცნობდი
და მთვარე მთვარობდა როცა მზეს ვფიცობდი
ცა იყო მეტი ცა ვიდრე ცა მეტი
ათს სამი ცამეტი?

მხოლოდ მაისშია ცა მეტი, ცამეტი
დაიბადე და გაოცდი, ვის ახსოვდი?
ოცს ოთხი -ოცდა ოთხი


როს მე და კოკოლინამ ვაწვალეთ მუზები
კედლებზე არ მსხდარან არც ერთი ბუზები
იდგა გაზაფხული.
ცა ღრუბლებით მეტი
აპრილის თხუთმეტი............


ხედავ, დასასრული გცოდნია დროული,
კაი, იყოს ნული,
მრგვალი და გრძნეული
ესეც დადასრული
ოდნავ არასრული....
_________________
земля -- это ангел,
несущий меня по небу.
Мир состоит из глаголов, а не из существительных.
Ищите себя в самих себе, и вы найдете все.

auf

User avatar
pataputina
იეტი კი არა და...
Posts: 5201
Joined: 10 სექ 2007, 14:29
Location: ვალპე
პატამედვედევას, იმავე pataputinaს გვერდი

Post by pataputina » 15 აპრ 2009, 15:23

ANIKOKOL
:oops:

სრული არასისრულე......... :roll:




კი არა და




ჩვენი მორიგი გენიალური ქმნილება
13 სტუმარს მივუძღვნათ

:oops:
ბედნიერებაა რომ ვარსებობ, თორემ ნაღველს მივეცემოდი

http://pataputina.blogspot.com/
http://www.flickr.com/photos/me-xato

User avatar
KINALOKO
იეტი
Posts: 2266
Joined: 25 აპრ 2007, 13:41
Location: "океан вливающегося в каплю"
პატამედვედევას, იმავე pataputinaს გვერდი

Post by KINALOKO » 15 აპრ 2009, 15:25

pataputina

ხმა ვარ
თანა

Image
земля -- это ангел,
несущий меня по небу.
Мир состоит из глаголов, а не из существительных.
Ищите себя в самих себе, и вы найдете все.

auf

User avatar
pataputina
იეტი კი არა და...
Posts: 5201
Joined: 10 სექ 2007, 14:29
Location: ვალპე
პატამედვედევას, იმავე pataputinaს გვერდი

Post by pataputina » 23 აპრ 2009, 13:54

გეშინოდეთ თქვენი 20ნებების
ისინი შეიძლება
ახდნენ


კი არა და


დილას ვინატრე, ნეტავმ გიორგი კეკელიძე გამაცნობილა
მეთქი
და
აი....... :roll:






ჩრდილების ჩრდილი. გიორგი. (გიორგი კეკელიძე)
ეკა ქევანიშვილი

დღე პირველი

[21:55:09] ეკა ქევანიშვილი: დღე არის ოთხშაბათი
რიცხვი 26
თვე ნოემბერი
[21:55:35] გკეკელიძე: შუაღამესთან ახლოს
[21:55:45] ეკა ქევანიშვილი: და შემოდგომის ბოლოა
რომელ დღეს დაიბადე, უთქვამთ შენთვის?
[21:56:15] გკეკელიძე: ბევრჯერ
მოქმედი გმირები იგივე.
რეჟიმი:
კითხვა პასუხი:
მომიყევი მაგ დღეზე
მოგწერ
ლოდინის რეჟიმში ვარ
აპრილის შუადღისას დავიბადე ქალაქყოფილ ოზურგეთის ერთადერთ სამშობიარო სახლში...ერთხანს ვიჩემებდი, რომ მახსოვდა.. რადგან არც ჩემამდე (და არც ჩემს მერე) მამაჩემის და დედაჩემის ოჯახს არავინ შემატებია, დიდი ზარზეიმით მიმიღეს ალბათ..ასეც მზრდიდნენ.. შესაბამისად ვიყავი ამაზრზენი, ახირებული, პატივმოყვარე, სნობური მიდრეკილებებით დაავადებული ბავშვი და ყველა ეს თვისება დღემდე გამომყვა და არც ვნანობ.

-არ ნანობ? რატომ, ეგეც რაღაც განსხვავებულობის იმიჯს გიქმნის? თუ მოგწონს ეს ამპლუა

-არა. ეს ჩვევებია ყველაზე სათუთი განძი ჩემთვის. მათ და ყველა ცრურწმენას ძალიან ვუფრთხილდები. ხეზე ვაკაკუნებ და პირჯვარს ვიწერ თუმცა არც სულების მეშინია ახლა და არც სამაგალითო ორთოდოქსი ვარ.

-არააა, არ მჯერა 01.gif მართლა აკაკუნებ?

_ 01.gifერთხელ ჯორჯ ბესტმა თქვა (მანჩესტერის ლეგენდარული გარემარბია): 1969 წელს ქალებს, მოწევას და ალკოჰოლს თავი დავანაბე და ეს იყო ყველაზე საშინელი 20 წუთი ჩემს ცხოვრებაში

_რატომო?

-ანუ ჩვევებს მხოლოდ ოცი ცუთით თუ მოვწყდებით, ისიც ხელოვნურად01.gif

-სახლიდან გასვლის წინ თუ ყველა სარკეში იხედები, ესეც ჩვევაა?

_არა, ეს სხვა თემაა მგონი.
მაინტერესებს.. პრინციპში ყველაფერი:
ადგილი, სადაც იდექი და ახლაც ხედავ ამ ადგილს
დეტალები
კადრები

-ყველა ინტერვიუ პოზას გულისხმობს რესპოდენტის მხრიდან. ჩემი უბადრუკი აზრით, გულწრფელობის პოზა მათგან ყველაზე არაბუნებრივია. ამიტომ უნდა შეეგუო, რომ რასაც რასაც მოგიყვები იქედან ნახევარი სიცრუე იქნება, სიცრუის ნახევარი ირონია და ასე შემდეგ.....მახსოვს, რომ უამრავი სათამაშო ჯარისკაცი მყავდა და უდიდეს ომებს ვიხდიდი ხოლმე და ეს ომები ღამით მესიზრმებოდა და კიდევ სოფლის სახლი მახსოვს და ამ სახლის კედლების სუნი, ნაკელის სუნი მახსოვს და გაჭრილი თითის სუნი, ჩემი თანატოლი შარდით მომბანდა ხოლმე, მალე რომ შემხორცებოდა..მამიდაჩემი რომ გარდაიცვალა, ,,აბა, დამაცადეს" ვუყურებდი და კივილით რომ მოვიდნენ, უცებ გამორთეს და სადღაც წამათრიეს და მას მერე ეს მულტფილმი მგონია სიკვდილი

-პრინციპში, ცოტათი არის კიდეც სიკვდილი. ერთი მეორეს ამისთვის დასდევს, რომ გადასანსლოს. და წიგნები?

თავიდან მაძალებდნენ.
“ჯეინ ეარი” დამაძალეს და “უთავო მხედარი”. მერე შემიყვარდა და უზომოდ ვკითხულობდა. რაც შინ მქონდა. რასაც ვინმე მათხოვებდა.



-ბიბლიოთეკაში არ დადიოდი?
სოფლის ბიბლიოთეკებს რაღაცნაირი სხვანაირი აურა აქვს

-სახლის ბიბლიოთეკის ბოლო წერტილი ბერნანდო გიმარაენსის - ,,იზაურა“ იყო და მაშინ მივხვდი, რომ ხანდახან საჭიროა წერტილი მანამ დასვა, სანამ თავისით დაისმება 01.gif
სოფლის ბიბლიოთეკა კი ერთი საშუალო ხნის ბიბლიოთეკარის
სახლში იყო გადმოსული. იქ ცოტა სხვანაირი წიგნები დამხვდნენ
ვთქვათ, ბიძია ერნსტი და შესაშინებელი ფოლკნერი
მერე იყო უზარმაზარი, დემონსტაციულად გაშლილ საბჭოთა ენციკლოპედიაში დამალული ირინე ავერბახის “ჭაობი”.01.gif

-აი, რადგან წიგნებთან ვდგავართ
თუ ჩამოვსხედით, როგორ გგონია, არსებობს მარადიული წიგნები?

-ჩემთვის ეს არის პინდარეს “ოდები”; ,,ლაზარილიო ტორმესელის ცხოვრება“, მარკ ტვენის ,,ჰეკლბერი ფინი“,
ჩემი პროფესიიდან გამომდინარე იძულებული ვარ ყველა ე.წ. ლიტერატურულ სკოლას პატივი ვცე, მაგრამ დღემდე ჯალალ ედ დინ რუმი უფრო მიზიდავს და მაოცებს, ვიდრე, ვთქვათ, ალენ გინზბერგი.. ამ უკანასკნელის გვიანდელ წვერს და საკარნავალო ქუდებს თუ არ ჩავთვლით

-კი, შენთან სულ აღმოსავლეთში ვარ ხოლმე
რატომ უფრო აქეთ, მზისკენ? რამე ისეთია მანდ დამარხული?

-მთელი საუნივერსიტეტო ცხოვრება დასავლეთის მეთოდლოგიურ სკოლებს ვსწავლობ და მათზე მეტი ვიცი.. პაუნდი მომწონს და აპოლინერი..უფრო მეტად ეშბერი და კიდევ უფრო მეტად რემბო.. თუმცა პოეზია, ჩემი აზრით ნაციონალური მოვლენაა ენობრივი თვალსაზრისით, ქართული ენა იდიომატური ნიშნების სიმრავლეს განიცდის და მაიძულებს ამ გზას გავყვე, მე მომწონს ამგვარი იძულება, (სხვა ნებისმიერ იძულებისგან განსხვავებით)... როცა ნაციონალურობაზე მუვუთითებ, ეთნიკურ ფენომენს არ ვგულისხმობ. - სხვადასხვა ეროვნებისაა ბერძენი დიანა ანფიმიადი და ქართველი დინა ანთაძე, მაგრამ მათი ტექსტები ხარისხის მიხედვითაც სხვაობს...

შესვენება.

-ძილი გიყვარს?
- ცოტა მძინავს, კომპიუტერში ვკითხულობ, ან ვთამაშობ ფეხბურთს ან ანიმაციებს ვუყურებ და თენდება. დღისით საზარელი რეჟიმი მაქვს..მე რომ მიყვარდეს, ძილს შევძულდებოდი

ეგ დილა როგორია? მძიმეებია, ძახილის ნიშნები თუ კითხვის უფრო, დილაობით? წარმოიდგინე, მე ვდგავარ დურბინდით მოპირდაპირე ფანჯარაში და გხედავ.

-საბანწაფარებულს მძინავს და მოულოდნელად გადავიძრობ და სამგზის შევძახებ: ჰოი, ღმერთო მაღალო, გმადლობ, რომ ეს დილაც გამითენე.. მერე მახსენდება, რომ პოეტი ვარ, და მობილურში წინა დღეს ჩაწერილ ფრაზებს ვეძებ, ანუ ჯერ არ წამოვდგები.. მერე იმედია კი... ჩაის არ დავლევ .ალბათ, საერთოდ არაფერს..სასწრაფოდ ჩაავიცმევ და წავალ სადმე სამსახურივით ადგილას, თუ ვინმეს არ ვხვდები და ან შინ არ ველი... თუ წავედი, სანამ მეზობელ ბინას გავცდები, ჯიბეში ყურსასმენებს მოვძებნი და რამის მოსმენას დავიწყებ.. მერე იმ ორ ბინას გავცდები და მეზობელი ბინის ფანჯარა ვეღარ დამინახავს

რიტუალური არ ხარ?

ზედმეტად. ანუ დილის ლოცვებს ბავშვობაში რომ მაკითხებდნენ, აუცილებლად ვამბობ, მაგრამ ისე გადავაბამ ხოლმე, რომ თავს და ბოლოს ვეღარ გაიგებ,Kკიდევ ჰინდუისტების რიტუალს ვესწრები ხოლმე და ბაჯანებს ვმღერი

ბაჯანებს??

კი, სანსკრიტული სიმღერებია კრიშნაზე

შენს ლექსებში ძალიან ბევრი სიმბოლოა თუ მეჩვენება?

სიმბოლოებს ვწერ ლექსებად (სნობის გარდა პატივმოყვარეც ვარ01.gif)...ეს ფრაზა არის შორეული გამოძახილი ტიციან ტაბიძის ,,ლექსი თვითონ მწერს" და სუდუნ პოს ,,სიმბოლოები მწერენ მე"..ანუ ეს არის რიზომული დეკონსტრუქცია, რომელიც ახალგაზრდა, ნიჭიერმა, პერსპექტიულმა პოეტმა ჩვეული მანერით გამოხატა ანუ ალბათ, ხვდები, ხანდახან ძალიან მინდა ლიტერატურათმცოდნეებზე ( ნაწილობრივ ჩემს თავზეც) ვიცინო ხოლმე მსგავსი ფრაზების გამო, მაგრამ მე ბავშვობის მერე ეტიკეტიც და გურული დიპლომატიაც ვისწავლე01.gif
ანუ იმის თქმა მინდა,რომ ჩემს ლექსებში ბევრი სიმბოლოა, მაგრამ როგორც წესი, უფრო სხვები ამჩნევენ....ისე ლექსმა პოეტები გამახსენა, ბარემ დავძენ, ხანდახან როცა ზოგიერთი პოეტის ჩვევებს ვაკვირდები, ჭკუიდან შორს მდგარად სულაც არ მეჩვენება, ჩვენი ევრაზიელი ამხანაგის წინადადება პოეტათა საყოველთაო ლიკვიდაციის შესახებ და დაე შეეწიროს ამას რამდენიმე უცოდველი კრავი, ვთქვათ, ისეთი, როგორიც მე და შენ ვართ.

-აი, დახასიათება რომ მოგთხოვონ შენი თავის, როგორ დაიწყებდი?

გიორგი ზურაბის ძე კეკელიდძე. 24 წლის. ზრდილობიანი და ზომიერად გარყვნილი. ალაგ ცინიკური, ალაგ მგრძნობიარე. აქვს ნამდვილი მამაკაცის კომპლექსი (დაახლოებით ისეთი როგორიც ბერჯესმა შენიშნა ჰემინგუეიზე), ანუ ცდილობს უყვარდეს ნადირობა, სიგარა, რამე რომის სახეობებიდან ან მართლა უყვარს. მიყვარს ფეხბურთი და მუსიკა და მეგობრებთან ცეკვა, მაქვს ოდნავ მწვანე. . . მაისური და უამრავი ჯინსის შარვალი...მტკიცედ მჯერა, რომ ყველაზე ცოდვილი ვარ მათ შორის, ვისაც კი გასაუბრებიხარ, და თუ ჯოჯოხეთი მართლა არსებობს, როცა მოვკვდები, თხუთმეტი წუთით საზოგადოებრივ საპირფარეშოში მოვხვდები.

-ახლა რა გინდა ყველაზე მეტად?

რომ მეძინებოდეს ანუ ძილს ვუყვარდე

ბლიცი:

-რა გიყვარს
-რა არ გიყვარს

ზამთარი თოვლი თუნდაც ჩემი სოფლის სახლი
ჯერ სიკვდილი არ მინდა, სიბერე საერთოდ არ მინდა
წვერი მქონდეს გაპარსული, მარცხენა თვალი არ მტკიოდეს კომპთან დიდხანს ჯდომისგან...

-ჩრდილებს ისევ დასდევ? 01.gif
-ჩრდილების ჩრდილი ვიყავი ოდესღაც..

-გყოფნის შენი ღმერთი? როგორია ის

ეკლექტურია..ის მარტო ჩემთვის არსებოს..ჩემთან ერთად გაიზარდა ნუ ჩემი ტოლია და ჩემი წონაა. ანუ მჩატეა და მყოფნის

ერთი მისი ლექსისი გამო:

-მოკლედ როგორ იყო ეგ ამბავი? “სადამდეო და ყელამდეო”

-ამბავი ასე იყო
ბავშვობაში ერთ სპექტაკლს დავესწარი რაიონულ თეატრში, სადაც სურამის ციხე დადგეს და როცა ზურაბის კედელში ჩატანების სცენა დაიწყო და ასძახოდნენ: შვილო ზურაბ სადამდეო და ასე შემდეგ, რატომღაც წარმოვიდგინე რომ მამაჩემს მარხავდნენ და სახლში გამოვიქეცი, არა კი არ დამიჯერებია, უბრალოდ შეგრძნება იყო ასეთი, არნახულად მძაფრი.. დღემდე მომსდევს..როცა დიდი ბიჭი გავიზარდე და ლექსების თხზვა მოვისურვე, ყოველთვის მინდოდა ამაზე დამეწერა, ოღონდ სიკვდილის სცენას ვეძებდი და ბოლოს უბრალოდ გავზარდე და ისე მოვკალი, რომ ემპირიულ სცენაზე ცოცხალი დარჩა.. ეს ,,ემბიენტის" შუა ნაწილში...

-როგორი სიკვდილი გინდა?

-ლოგინში, მშვიდად, კედლისკენ გადაბრუნებული, როგორც მძინავს ხოლმე, ისე რომ გაფიქრება მოვასწრო

-მომიყვები შენს სურვილებზე
როგორ ჩნდებიან ისინი და თუ კლავ ხოლმე მათ ან თუ ასრულებ
და მერე შიშებზეც მომიყევი, დაუძლეველ შიშებზე

-სურვილები რომლებიც გვქონდა და ვერ ავისრულეთ, ჩვენში კვდებიან, იხრცწებიან და გვწამლავენ - ოსკარ უალდსაც წამოსცდა ერთხელ არანარცისული ფრაზა...
მე მიყვარს ოსკარ უალდი...სუბლუმაციათა თეორიების არ მჯერა, თორემ იმით დავიიმედებდი თავს, რომ ამ გვამებს გახრწნამდე ლექსებად გარდავქმნიდი.. ლექსი ავტონომიაა.. ჩემი სურვილები ამ ბოლოს დროს ხშირ შემთხვევაში ძალიან პრაგმატულია და მათ, როგორც წესი, ვისრულებ ხოლმე.. სხვა ოცნებები, როგორც ჩემი წესია, არ მისრულდება და თავი დავანებე, ისედაც სავსეა და ყარს მათი სუნით ჩემი სხეული.. დღეს ჩემი სურვილია ვიშოვო მილიონი

-ახლა შიშზე.

-გაცოფების მეშინია. ერთხელ ძაღლმა მიკბინა და ორმოცი დღის თავზე მეგონა, რომ ვცოფდებოდი..

-როგორ გგონია, ღმერთი ერთია?

-ის, რომ მე და შენ ვსაუბრობთ ახლა, უკვე ნიშნავს - ღმერთი ორია, ერთი ჩემი, ერთი შენი

-სულ პირველად რა იყო შენთვის ქვეყანაზე?

-შური
O
-ოოო კარგი თემაა
დამიხატე ის

რომ მე ვერ დავდიოდი, სხვები დადიოდნენ. რომ მერე სხვები ჩემზე დიდები იყვნენ, ჩემზე მდიდრები იყვნენ, სხვები წერდნენ, სხვები უკრავდნენ. და მერე ნაბიჯ-ნაბიჯ მივდიოდი ანუ სარულს ვსწავლობდი, წერა-კითხვას,(ჯერ ვერ გავმდიდრდი) და რაღაცებს უკან ვიტოვებდი. მერე იყო შური პოეტობის, ახლა პოეტობამდე რამდენიმე ნაბიჯი მაშორებს.. რამდენიმე ნაბიჯი უკან.01.gif

ისევ ბლიცი: “შენი” წიგნი, ადგილი, სეზონი, სიტყვა, ფერი, ქალაქი

ჰეკლბერი ფინი
მთა,
ზამთარი
დიდი
წითელი
ბომბეი



-უეცარი ფრაზა:

-ლექსების ნახევარს დღესვე დავწვავდი მუსიკის წერა რომ შემეძლოს.

სიზმრების გამო:


სიზმრები ფერადია..იმდენად რომ ხანდახან ჭრელი ბურთების მეტი აღარაფერი მახსოვს..ადრე კვირაში ერთხელ მესიზმრებოდა ჩვეულებრივი ამბავი, სრულიად ცხოვრებისეული ფინალით, მაგრამ რატომღაც საშინლად გაოფლილს და შეშინებულს მეღვიძებოდა..მერე გადამეჩვია ეს..ფრემ-ვერდის ლოგიკა რომ რკინის იყოს, კარგახანია წელში გადამტეხდა, მკვდრები ხშირად მესიზმრება და სულ სადღაც მივყვები...ხანდახნ ლენინი და ჰოლანდიური მამალიც მესიზმრება

და სექსი? სიზმარში


ვეთამნხმები ჩვენს უწვერულ წინაპარს - სექსში მორალი არ არსებობს.. მით უფრო სიზმარში..პირველი სექსუალური სიზმარი იმაზე ადრე მქონდა, ვიდრე საერთოდ რამე მაგდაგვარს გავიგებდი ცხადში და დილით ჩემს კლასელ გოგოს თვალებში ვეღარ ვუყურებდი. ჰო,.ასეთი სიზმარი ყვლაზე მძაფრია, რადგან იმ ადამიანთან ვისთანაც ეს ყველაფერი იქ მოხდა, მერე მთლად ჩვეულებრივი ურთიერთობა ვეღარ მაქვს

სრულიად სერიოზულად:


როგორ გგონია, ეს გზა, რომელსაც ეს ტექსტები ადგას, იგივე, რაც ლიბ.გეზე იდება, სად მიმავალი გზაა?

ეს ტექსტები სხვადასხვა გზით მიდიან, მეც განვსხვავდები -როგორც რედაქტორი გაცელიბით ლიბერალური ვარ და ნარატივებად დახარისხებას და მათ შორის ჩემთვის უპირატესის ძებნას არ ვიწყებ, სელექციის პრინციპი აქ უფრო დაბალია. როგორც მკითხველს, რა თქმა უნდა მყავს ჩემი ავტორები, მაგრამ მათი რიცხვი იმდენად ცოტაა, რომ ნაჩქარევად შედგენილ და სამ დღეში მიტოვებულ ბლოგსაც არ ეყოფა. მათი გზა საქართველოზე შორს წავიდოდა, მაგრამ ჩვენს სამშობლოში არ არსებობს ლიტერატურული პოლიტიკა, როგორიც ვთქვათ, გერმანიაშია, სადაც სახელმწიფო ირიბად (ზოგჯერ პირდაპირადაც) ეხმარება ავტორს თავის გატანაში. ანუ სახელმწიფო უნდა ცდილობდეს საზღვარგარეთ გაიტანოს ლიტერატურული ნაწარმოები, როგორც კულტურული ბრენდი, რომელიც არამარტო თავის თავს, ქვეყნის სახელსაც ,,გაყიდის"

თანამედროვე ქართულ ლიტერატურას აკლია თავისუფლების შეგძნება, მას სივრცის შიში აქვს..უფრო ზუსტად მას თავისუფლების აღქმის უნარი აკლია და მის ,,საზღვრებს, როგორც უსაზღვროებას'"ან მახინჯად აფართოებს - ანუ ნაძალადევად ინტერკულტურულს არქმევს ან ზოგ შემთხვევაში შეშინებული შემოღობავს ანუ - სეპარატულს ხდის. ჩვენს წინა და წინა თაობებს სწორედ ეს უბედურება სჭირდათ (ოროლა გამონაკლისის გარდა) ექსპერიმენტები გემოვნებას იწირავდნენ, ხოლო ნიჭიერები ზედმეტად ფრთხილები იყვნენ



-არ ვიცი გკითხე თუ არა, არის რამე, რის გარეშეც ცხოვრება არ შეგიძლია?

საშინელი, პერიოდული დეპრესიების..იმდენად მივეჩვიე - რომ არ მოდის ხოლმე, ძალად დავეძებ

-როგორ გგონია, სიყვარული, არის თავგანწირვა?
თუ უბრალოდ მრავალფეროვანი ურთიერთობაა, ან მარტო ყოფნის შიშის თავიდან აცილება?

-სიყვარული მარტო ყოფნის შიშით გამოწვეული მრავალფეროვანი ურთიერთობაა, რომელიც თავგანწირვას ითხოვს

-ოოო, ეგ ხო მე გითხარი

-მე დავაწყვე01.gif
ჩემი სიტყვები - შენ
ჩემი სიტყá
ბედნიერებაა რომ ვარსებობ, თორემ ნაღველს მივეცემოდი

http://pataputina.blogspot.com/
http://www.flickr.com/photos/me-xato

User avatar
teo-
იეტი
Posts: 5269
Joined: 19 მარ 2008, 21:06
Location: myinvari
Contact:
პატამედვედევას, იმავე pataputinaს გვერდი

Post by teo- » 23 აპრ 2009, 14:06

pataputina
რაც უფრო ვუახლოვდები ადამიანებს
მით
უფრო მიყვარდებიან
ცხოველები!!!
რა ჭკვიანური პოსტია და რამდენად უტვინოა ის ვინც ამაზე გაიცინებს :lol:

User avatar
KINALOKO
იეტი
Posts: 2266
Joined: 25 აპრ 2007, 13:41
Location: "океан вливающегося в каплю"
პატამედვედევას, იმავე pataputinaს გვერდი

Post by KINALOKO » 23 აპრ 2009, 14:56

teo- wrote:pataputina
რაც უფრო ვუახლოვდები ადამიანებს
მით
უფრო მიყვარდებიან
ცხოველები!!!
რა ჭკვიანური პოსტია და რამდენად უტვინოა ის ვინც ამაზე გაიცინებს :lol:

:roll:
земля -- это ангел,
несущий меня по небу.
Мир состоит из глаголов, а не из существительных.
Ищите себя в самих себе, и вы найдете все.

auf

User avatar
pataputina
იეტი კი არა და...
Posts: 5201
Joined: 10 სექ 2007, 14:29
Location: ვალპე
პატამედვედევას, იმავე pataputinaს გვერდი

Post by pataputina » 23 აპრ 2009, 15:03

ANIKOKOL
არ თქვა, რომ გაგეცინა.................. :shock: :shock: :shock: :shock:







:lol: :lol: :lol:
ბედნიერებაა რომ ვარსებობ, თორემ ნაღველს მივეცემოდი

http://pataputina.blogspot.com/
http://www.flickr.com/photos/me-xato

ახალი თემის შექმნა
პასუხი თემაზე

FORUM_PERMISSIONS

You cannot post new topics in this forum
You cannot reply to topics in this forum
You cannot edit your posts in this forum
You cannot delete your posts in this forum

ახალი წერილი ახალი წერილი    ახალი წერილი არაა ახალი წერილი არაა    ანონსი ანონსი
ახალი წერილი [ ცხარე ] ახალი წერილი [ ცხარე ]    ახალი წერილი არაა [ ცხარე ] ახალი წერილი არაა [ ცხარე ]    თვალშისაცემი თვალშისაცემი
ახალი წერილი [ დაკეტილია ] ახალი წერილი [ დაკეტილია ]    ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ] ახალი წერილი არაა [ დაკეტილია ]