ჩემი სოფლის კიდევ რამდენიმე ფოტო, ოღონდ ბევრი ჩემი არაა და თან - უბრალო მობილითაა გადაღებული. ამიტომ ხარისხზე - ბოდიში.
სადათვიის ჩანჩქერი, ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი ადგილი და ყველაზე ლამაზი ჩანჩქერი. მანდ საბანაოცაა, თუმცა ერთი პატარა გუბეა. იმდენად დაბურული ხეობააა, ზაფხულში მზის სხივიც ვერ ატანს და რაც უნდა სიცხე იყოს, მანდ სულ გრილა.
ესეც იგივე ჩანჩქერი. მაგის თავზე კიდევ ორი ჩანჩქერია - შედარებით პატარები, რომლებიც სამკუთხედს ქმნიან. ეს სამკუთხედი პატარა ტაფობია, ასევე ხეებით დაფარული და გრილი, თითქოს ბუნებას საგანგებოდ მოუწყვია საქეიფოდ. მანდ ახლოს, დაახლოებით 50 მეტრის რადიუსში 5-6 ჩანჩქერი კიდევაა - იმათგან ზოგის ფოტო უკვე დავდე.
ეს სხვა ჩანჩქერია
იდეაში, ეს სურათი - ზამთრის პეიზაჟი, კარგ რამედაა ჩაფიქრებული - სუროიანი კაკლის ხე, მაგრამ ხარისხი ვერაა კარგი.
ფოტოზე ამ ადგილის სილამაზე კარგად არ ჩანს. მაგას ეძახიან ქვაბას და მართლაც ქვაბივით ჩაღრმავებულია - ორივე მხარეს მაღალი კლდეების გალავანი მიუყვება და ესეც იმდენად დაჩრდილული და გრილი ადგილია, რაც უნდა გვალვები იყოს, ნესტი არასოდეს შრება და მუდამ საკაიფო სიგრილეა.
ესაა სოფლის სამხრეთი საზღვარი. მაგ მთების გადაღმაა სუფსის ხეობა და გიო-ჰორუსის მშობლიური სოფელი - შუასურები. სურათის მარცხენა კიდეში, სულ ბოლოს, შორს რომ მომრგვალებული მთა ჩანს, მაგის დაბლაა. მაგ მთას საყინულეს ვეძახით, რადგან ყველაზე პირველად მანდ გადმოთოვს-ხოლმე, თუმცა გეოგრაფიულად ყვითელოური ჰქვია და სურებლებიც მასე ეძახიან, მაგრამ მესამე სახელიც აქვს - კოკოცა.
მე მხოლოდ ერთხელ ვარ მანდ ნამყოფი და ულამაზესი ტყეებია.
მაგავე სურათზე მარჯვნიდან მეორე მთას კინჩხას ვეძახით და მაგის გადაღმა ნოე რამიშვილის სოფელია - დიდვანი, რომელსაც ადრე ქვემო სურები ერქვა. მაგ მთაზეა ცივზე ცივი დადიანის წყარო, ისიც ცნობილი და ძაან ლამაზი ადგილია. სამწუხაროდ, ჩემი სოფლის ტოპონიმიკაზე ბევრი არაფერი ვიცი და ვერც ის დავადგინე, რატომ ეძახიან დადიანის წყაროს.
ესეც თითქმის იგივე მთებია, მაგრამ უფრო აღმოსავლეთით გადანაცვლებული, ორკეს მთისკენ.
ესეც თვით ორკეს მთა და დღეს ამით დავამთავრე.