კარავი

სტეფანწმინდის შესასვლელი:

ეჰ... ჩემო მობილურო, ნუთუ არა გრცხვენია, ამისათანა პეიზაჟები და შენ კიდევ...

ეჰ...

ეჰ...

შეგრცხვეს...

სტეფანწმინდა - ყუროს ძირიდან

ისევ სტეფანწმინდა

ჰოდა... გამოვეშურეთ დღის მეორე ნახევრისკენ თბილისის მიმართულებით:

გამოვიარეთ ხევის სოფლები

ჩავედით კობში, სადაც კარგა ხანს გვაყურყუტეს - ისევ ქართული ბიუროკრატია, თორემ არც იყო საჭირო.

სოფლები კობამდე - მგონი ეს ყანობია

ეს ფოტო მიკროავტობუსიდან არის გადაღებული, ამინდიც ცუდი იყო და ჭუჭყიანი მინა კიდევ ამცირებდა ეფექტს... ამას პლიუს ბინდის შემოპარვა... ჩემს მობილურს, რაც შეეძლო, გააკეთა...

ესეც...

ესეც კობის ტეკზე

შემდეგ კი იყო თბილისი და ჩვეულებრივი - ერული და საზოგადოებრივი ცხოვრება...

განკითხვები, შეურაცხყოფები, შეცდომები, სიმართლე, მადლი, სიკეთე და ა.შ. ყველაფერი ჩემი მხრიდან და ყველაფერი ჩემს მიმართ...

ჩვეულებრივი...

ჩვეულებრივი ერული ყოფა...

მონატრება და შანსი...

იმედი მომავალი დაბრუნებისა... სიმშვიდისა, ცოდვების აღიარებისა, ნუგეშის მიღებისა, გამართლებისა და გამტყუნებისა...

ასე აღწერა ჩემმა მობილურმა ჩემი მორიგი ჩასვლა მონასტერში...

ასე მოვიარეთ და კიდევ მოვივლით, მანამ სანამ ამას უფალი ინებებს...

დიდი მადლობა ყველას...





რეპორტაჟი:

ნოკია 6300

ავტორი:

არჩილი

მონაწილეობდა:

გაგარინა

კითხულობდნენ:

კარაველები და სტუმრები

იმედია, სააღდგომოდ აჩხოტური გაზაფხულის ფოტოებსაც გადავიღებ...





მე და გაგარინა ისევ წავალთ ჩვენთან, მონასტერში და მონატრებულ ხევსაც მოვინახულებთ...