(კორექტურას ყურადღება არ მიაქციოდ)
პარასკევს 9 საათზე სკაიპში მწერს ლადო: რას შვები? ამ შაბათ-კვირას ლომის მთაზე მოდიხარ! დილით დაგირეკავ. ერთად გავიდეთ დიდუბეში...
დილით 8 საათზე ჩავედი ლადოსთან. 20 წუთში სამთო ქიმიასთან ვიყავით. გზაში გავიგე ვინ მივდიოდით. 10 საათისთვის გავედით თბილისიდან.
ბორჯომში 12 საათზე ჩავედით. ვიყიდეთ საჭმელი და ტაქსით ავედით ლიკანში. ტაქსის ღირებულება 5 ლარი.
ლიკანში გაირკვა, რომ საჭირო იყო უკან დაბრუნება და დირექციასთან მისვლა. კოტეჯის ბილეთი ასაღებად. ახლობლების წყალობით პრობლემა ავღმოფხვერით. 1 სთ დავიწყეთ სვა.
გადასახვევამდე, რომელასაც აღზნებული ხის გადასახვევი შევარქვით, უხმოდ და ჩქარი ნაბიჯით ავედით. მხოლოდ კოსტას და ალიას ხმა თუ არღვევდა სიჩუმეს. Alisia,how are You ? – nice და ამ დროს ალისია ხელებს ზემოთ წევდა როგორც მძლეოსანი.
აღზნებულულ ხეთან შესვისვენეთ, საჭმელი მივირთვით, ძალ–ღონე მოვიკრიფედ და ავუყევით 7 კილომეტრიან აღმართს. მცირე პაუზებით აღმარი ერთი ამოსუნთქვით დავძლიეთ. ეგრედ წოდებულ გზაჯვარედინზე ჩამოვჯექით შესასვენებლად და შევუდექით შუშა კიტრის ჭამას .
გაითვლაისწინედ შუშა კიტრი ძალიან გამოსადეგი რამეა. ბევრი წყალი რო არ წაიგოთ იყიდეთ ერთი კილო შუშა კიტრი და პირსაც ჩაიტკბარუნებთ და წყურვილსაც მოიკლავთ.
ამ დროს წვიმა დაიწყო და ადამიანები გადაიქცნენ პარკებად ანუ პარკებით შეიმოსნენ და დაიწყო ისევ ჩუმი მსვლელობა. შიგადაშიგ ლადო და მე ვყვებოდით იანვარში როგორ გავიერეთ ეს გზა.
ლადომ 1 სთ აგვასწოვ კოტეჯამდე., რაც ფრიად გასაკვირი იყო ლადოსგან, ეს ბიჭი რაკეტასავით იყო ამ დღეს (ლადო გვახსოვს ჯუთს ჯდომითი ჩამოსვლა). ჩვენ 6 სთ ავედით. ვჭამეთ მოვიმარაგეთ წყალი ცეცხლი დავანთედ კართოფილი შესაწვავად და მოსახარშად დავადგით და წამოვწექით. და შემდეგ დაიწყო:
- aliasia znaesh obamu ?
- da
- io ded gruzin
ალისია იცინის.
- U gruzivan ests ochin xaroshi fili. Znaesh kakoinibuz film ?
- Het
- Ee !!! ti ne znaesh “galuboi asiol magdanu” ?
- Net. Ia tolka qeti melua znaiu.
- Aa eta ne film. Eta gruzinski pivica.
ესე გაგრძელდა 9 სთ. 9 ზე კი მოვინდომე კარტის თამაში და ალიასია ისეთი აზარტით ამყვა რო მეთქი თამაში იცის. ყველელასთვის საბჭოთა კავშრი არც ისე შორეული წარსული იყო გადავწყვიტეთ დურაქა გვეთაშა. მაგრამ შევცდი მან დურაკა არ იცოდა რა იყო და ნუ ზოგადა რუსეთ ძაან დაშორებულა თურე. არც კარტის თამაში იცოდა.
ლადომ დაიწყო დურაქის ახსნა : eta durackaia igra zachem nazinaetsia duraka. Nu balshoi kart biot malenki kart. Kozir biot vse. Nu siechas sigraem da vsio panimashesh. ïŠ
და დავიწიყედ თამაში. ალისია ვერაფრით ვერ გაერკა ცვეტემში და კოსტა ეუბნე.
– Est aguri?
– Shto ?
– Nu blok ?
– Shtooo?
– Vot takoi cvet და ანიშნებს აგურზე
– Da თქვა ალისიამ და 6 დაარტლა კაროლს ïŠ
– Het baloshoi agur . ti sichas nujna tuz blok
– Umenia net
– Znachit etat kart tvoe
და ალისიას ვაძლევთ კარტს. მალე მოგვბეზრდა კარტის თამაში და ალიას მოუბდა ტუალეტში წასვლა და მე ვეუბნები:
– Alisia znaesh v tvalete est agromi balshoi karasivi vokl?
– Da ia zvnaiu ïŠ იცინის ფარანს მართმევს დამიდის.
ესე ამოვწურედ ის ღამე. დილით ავდექით ნილი იყო ლომის მთაზე ასვლას აზრი აღარ ქონდა და დავეშვით. 10 კილომეტრი წვიმაში ვიერეთ და გაწუწულები სოფელ ლიკაშინც ჩავედით. იქერდან კი თბილისისკენ წამოვედით. შემდეგ ალისია აგარ გვინახავს :d
ბოლოს მინდა ავღნიშნო რო ალისია პოლონელია და ჩვენ კი ქართველები ვართ. რუსელზე არ გვაქვს პრობლემები ოღოდ თავის სამშობლოში ჩვენთან აღარ გვინდა. ïŠ
მონაწილოებდნენ: ლადო, კოსტა, ალისია და ზვიადი.
დიდი მადლობა ნიცას ჩანთისთვის და პარალონიშთვის.
