თუშეთი 3-11 აგვისტო
Moderators: Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia, Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia, Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia, Kakha, Druides, Ketevan Guliashvili, Mta Mkvarebia
თუშეთი 3-11 აგვისტო
Dzuar-Zenji-Barzond
http://www.vardzelashvili.com
http://www.vardzelashvili.com
თუშეთი 3-11 აგვისტო
ეს ვარიანტები უფრო ნათელია, თუმცა ძველებიც არ იყო ძაან ბნელი.
თუშეთი 3-11 აგვისტო
თითქოს გამოდარების პირი არ უჩანდა, ისეთი ნისლი და ბურუსი იყო ხეობაში ჩაწოლილი. უღელტეხილზე კიდე ნახშირივით შავი ღრუბლები განუწყვეტლივ გრუხუნებდა. წვიმაც ისეთი მოდიოდა, რომ თითქმის დავრწმუნდი, რომ დღეს გადაღება არ ეწერა... თუმცა მართლაც რომ სასწაული მოხდა: სამს ეკლდა რაღაც წუთები გამოდარება რომ დაიწყო! და შემდეგ როგორც მთას სჩვევია ასე 5-10 წუთში მზემ კარგად გამოანათა და კავკასიონმაც დაიწყო გამოჩენა. სიხარულით ავკეცეთ საწვიმრები ენერგიულად დავადექით გზას. ეს თუშეთის კავკასიონის პირველი პანორამაა:
აი ამ 3 კადრისგანაა აწყობილი:
აი ამ 3 კადრისგანაა აწყობილი:
თუშეთი 3-11 აგვისტო
ეხლა უკვე ისეთი ამინდი დადგა, რომ გაავდრებისა არაფერი არ ეტყობოდა! ჩვენც მეტი რა გვინდოდა: მტკიცედ მივიწევდით წინ. თან გზაში სურათებსაც ვიღებდით.
ეს დედაჩემია:
აქ კიდე დათო, ირაკლი და გოშა მოდიან:
გიორგი, მერაბი და მამაჩემი:
ბილიკი ძალიან კარგად იყო შემონახული. იმდენად კარგად, რომ ჭეშოდან სერპანტინის შემჩნევა შეუიარაღებელი თვალითაც თავისუფლად შეიძლებოდა.
ბილიკი ამ პატარა ნაკადულს აი ასეთ ლამაზ ადგილას კვეთდა:
რაც უფრო მაღლა ავდიოდით, მით უფრო შესანიშნავი ხედების მნახველები ვხდებოდით:
ესეც ერთერთი მათგანი. ფოტოს შუაში წერტილივით მოჩანს სოფელი ჭეშო, ხოლო მაღლა თოვლიანი და ღრუბლიანი მწვერვალი ქომითო (4261 მ):
ამ კადრებზე კი პირიქეთის ალაზნის ხეობაა გაშლილი:
ეს კი სოფელი ფარსმა: მაღლიდან უკეთესად მოჩანს
ეს დედაჩემია:
აქ კიდე დათო, ირაკლი და გოშა მოდიან:
გიორგი, მერაბი და მამაჩემი:
ბილიკი ძალიან კარგად იყო შემონახული. იმდენად კარგად, რომ ჭეშოდან სერპანტინის შემჩნევა შეუიარაღებელი თვალითაც თავისუფლად შეიძლებოდა.
ბილიკი ამ პატარა ნაკადულს აი ასეთ ლამაზ ადგილას კვეთდა:
რაც უფრო მაღლა ავდიოდით, მით უფრო შესანიშნავი ხედების მნახველები ვხდებოდით:
ესეც ერთერთი მათგანი. ფოტოს შუაში წერტილივით მოჩანს სოფელი ჭეშო, ხოლო მაღლა თოვლიანი და ღრუბლიანი მწვერვალი ქომითო (4261 მ):
ამ კადრებზე კი პირიქეთის ალაზნის ხეობაა გაშლილი:
ეს კი სოფელი ფარსმა: მაღლიდან უკეთესად მოჩანს
თუშეთი 3-11 აგვისტო
Bernar - ულამაზესი კადრებია. ჭეშო-ფარსმის თავზე რა ლამაზი მთები ყოფილა. ქომიტოდან გადმოხედვა რა სიამოვნება იქნება, წარმომიდგენია.
არა რა - პირიქითის კარგად დასათვალიერებლად რამდენიმე დღეა საჭირო. ერთი დღით იქ წასვლა საცოდაობაა.
არა რა - პირიქითის კარგად დასათვალიერებლად რამდენიმე დღეა საჭირო. ერთი დღით იქ წასვლა საცოდაობაა.
თუშეთი 3-11 აგვისტო
guruli
დიდი მადლობა!
გეთანხმები: იქაურობის დასათვალიერებლად ერთი დღე მართლა ძალიან ცოტაა
დიდი მადლობა!
გეთანხმები: იქაურობის დასათვალიერებლად ერთი დღე მართლა ძალიან ცოტაა
თუშეთი 3-11 აგვისტო
მაშ ასე ვაგრძელებთ გზას უღელტეხილამდე. უკვე საკმაო სიმაღლეზე ავიწიეთ და სურათების გადაღებასაც ჩვეულებრივ ვაგრძელებდი
ესეც ბიჭები მაგრამ რა ბიჭები:
(მარცხნიდან: გიორგი, მერაბი და ირაკლი)
ამის შემდეგ უკვე ნაყაიჩოდან გადაღებული მესამე პანორამის ჯერიც მოვიდა:
ეს კი ის კადრებია, რომლებითაცაა აწყობილი ეს პანორამა:
საინტერესოა როგორია ყველაფერი შედარებით ახლოდან
ეს უკვე მწვერვალი ქომითოა (4261 მ) ნისლების თავსაბურავით. ძალიან ეფექტური იყო იმ დროს თუშური კავკასიონი. განსაკუთრებით კი ქომითო და მასთან ახლოს მდებარე უსახელო პიკი. აი ისინიც:
(პირველ სურათზე ქომითოა, შემდეგზეა უსახელო პიკი)
დედაჩემი და მამაჩემი:
ესეც ბიჭები მაგრამ რა ბიჭები:
(მარცხნიდან: გიორგი, მერაბი და ირაკლი)
ამის შემდეგ უკვე ნაყაიჩოდან გადაღებული მესამე პანორამის ჯერიც მოვიდა:
ეს კი ის კადრებია, რომლებითაცაა აწყობილი ეს პანორამა:
საინტერესოა როგორია ყველაფერი შედარებით ახლოდან
ეს უკვე მწვერვალი ქომითოა (4261 მ) ნისლების თავსაბურავით. ძალიან ეფექტური იყო იმ დროს თუშური კავკასიონი. განსაკუთრებით კი ქომითო და მასთან ახლოს მდებარე უსახელო პიკი. აი ისინიც:
(პირველ სურათზე ქომითოა, შემდეგზეა უსახელო პიკი)
დედაჩემი და მამაჩემი:
თუშეთი 3-11 აგვისტო
როგორც ყოველთვის უღელტეხილის ბილიკის ბოლო მონაკვეთი ძალინ გაიწელა. ზემოთხსენებულ პატარა ჩანჩქერს ცოტათი რომ გავცდით, უკვე გვეგონა, რომ მალე ავიდოდით უღელტეხილზე, თუმცა არ აღმოჩნდა მთლად მასე. ბილიკი დაუნდობლად იკლაკნებოდა და ზანტად მიიწევდა მაღლა. ჩვენც სხვა რა გზა გვქონდა: დინჯად და მოთმინებით მივყვებოდით ბილიკს.
აქ უკვე ახლოს გვგონია უღელტეხილი, მაგრამ ჯერ სადა ვართ!
ეს პანორამა მაშინ გადავიღე, როდესაც უღელტეხილამდე მცირე მანძილი გვქონდა დარჩენილი:
ისევ თუშური კავკასიონის მწვერვალები:
ასე საღამოს შვიდის ნახევარი საათი იქნებოდა, როდესაც უღელტეხილზე ავედი. სულ სხვანაირი იყო გომეწრის ხეობა: თუ პირიქეთისკენ გაიხედავდი კავკასიონის გრანდიოზულ მწვერვალებს დაინახავდი; გომეწრისაკენ კი შედარებით დაბალი მთები იყო, თუმცა განსხვავებით პირიქეთის მწვერვალებისაგან, მათი კალთების ქვედა ნაწილები ფიჭვის ტყეებით იყო დაფარული, რაც თავისებურ ხიბლს სძენდა გომეწრის ხეობას.
თუმცა მიუხედავად ყველაფერ ამისა, მთავარი, რის დანახვასაც ნაყაიჩოს უღელტეხილიდან ველოდი თებულოსმთა იყო. თუმცა მაგ ამბავში არ გაგვიმართლა: თებულოს ძალზედ მძიმე ღრუბელი ედგა თავზე თითქმის არ მოჩანდა მისი კონტურები. ერთადერთი რისი დანახვაც მოვახერხე, ეს იყო თებულოდან ჩამომავალი თხემის ნაწილი და კიდევ ჩეჩნეთის მთების მკრთალი კონტურები. წარმომიდგენია რა სილამაზე იქნებოდა ცა რომ მოწმენდილი ყოფილიყო! მაგრამ არა უშავს: სხვა დროს ხომ მაინც არ დაგვემალება თებულო ღრუბლებში?
ეს ორი სურათი დანარჩენი მოლაშქრეების ამოსვლამდე გადავიღე:
როდესაც მოლაშქრეების ძირითადი ნაწილი ამოვიდა ლურჯი ბრეზენტი გავშალეთ და დასასვენებლად ჩამოვჯექით. ბოლოს ელგუჯა ბიძია იყო დარჩენილი და მამაჩემმა მისი დახმარება მთხოვა. სანამ მე წავოდოდი, მანამ მერაბმა ეს სურათები გადაიღო:
ამის შემდეგ მერაბიც წამომყვა ელგუჯა ბიძიას დასახმარებლად. სანამ ჩვენ ამოვიდოდით, გომეწრის ხეობიდან ნისლები წამოვიდა და თან საკმაო სიცივეც ამოიტანა:
უკვე ბუნდოვნად მოჩანს მწვერვალები
ეს დათოა: სცივა როგორც ჩანს
აქ უკვე ყველანი უღელტეხილზე ვართ!
ნელ-ნელა ნისლი და სიცივე იმატებდა. ამიტომ სასწრაფოდ წავიხემსეთ ხილით და ტკბილეულით და დაბლა დავეშვით.
აქ უკვე ახლოს გვგონია უღელტეხილი, მაგრამ ჯერ სადა ვართ!
ეს პანორამა მაშინ გადავიღე, როდესაც უღელტეხილამდე მცირე მანძილი გვქონდა დარჩენილი:
ისევ თუშური კავკასიონის მწვერვალები:
ასე საღამოს შვიდის ნახევარი საათი იქნებოდა, როდესაც უღელტეხილზე ავედი. სულ სხვანაირი იყო გომეწრის ხეობა: თუ პირიქეთისკენ გაიხედავდი კავკასიონის გრანდიოზულ მწვერვალებს დაინახავდი; გომეწრისაკენ კი შედარებით დაბალი მთები იყო, თუმცა განსხვავებით პირიქეთის მწვერვალებისაგან, მათი კალთების ქვედა ნაწილები ფიჭვის ტყეებით იყო დაფარული, რაც თავისებურ ხიბლს სძენდა გომეწრის ხეობას.
თუმცა მიუხედავად ყველაფერ ამისა, მთავარი, რის დანახვასაც ნაყაიჩოს უღელტეხილიდან ველოდი თებულოსმთა იყო. თუმცა მაგ ამბავში არ გაგვიმართლა: თებულოს ძალზედ მძიმე ღრუბელი ედგა თავზე თითქმის არ მოჩანდა მისი კონტურები. ერთადერთი რისი დანახვაც მოვახერხე, ეს იყო თებულოდან ჩამომავალი თხემის ნაწილი და კიდევ ჩეჩნეთის მთების მკრთალი კონტურები. წარმომიდგენია რა სილამაზე იქნებოდა ცა რომ მოწმენდილი ყოფილიყო! მაგრამ არა უშავს: სხვა დროს ხომ მაინც არ დაგვემალება თებულო ღრუბლებში?
ეს ორი სურათი დანარჩენი მოლაშქრეების ამოსვლამდე გადავიღე:
როდესაც მოლაშქრეების ძირითადი ნაწილი ამოვიდა ლურჯი ბრეზენტი გავშალეთ და დასასვენებლად ჩამოვჯექით. ბოლოს ელგუჯა ბიძია იყო დარჩენილი და მამაჩემმა მისი დახმარება მთხოვა. სანამ მე წავოდოდი, მანამ მერაბმა ეს სურათები გადაიღო:
ამის შემდეგ მერაბიც წამომყვა ელგუჯა ბიძიას დასახმარებლად. სანამ ჩვენ ამოვიდოდით, გომეწრის ხეობიდან ნისლები წამოვიდა და თან საკმაო სიცივეც ამოიტანა:
უკვე ბუნდოვნად მოჩანს მწვერვალები
ეს დათოა: სცივა როგორც ჩანს
აქ უკვე ყველანი უღელტეხილზე ვართ!
ნელ-ნელა ნისლი და სიცივე იმატებდა. ამიტომ სასწრაფოდ წავიხემსეთ ხილით და ტკბილეულით და დაბლა დავეშვით.
თუშეთი 3-11 აგვისტო
Bernar
ულამაზესი ფოტოებია!!
და მარშუტი ერთ-ერთი საუკეთსო!!
ათასჯერ მითქვამს მიყვარს შენი რეპორტაჟები და დაგეგმილი მარშუტები
ძალიამ მაგარი ფოტოები გამოგსვლია, თავბრუდამხევი!! ჭეშო როგორაა ჩასმული ამ სამოთხეში.
ჭეშო და ქომიტო ჩემს ერთ ფოტოში ჩანს და გავკადნიერდები და ჩავაკვეხებ
ულამაზესი ფოტოებია!!
და მარშუტი ერთ-ერთი საუკეთსო!!
ათასჯერ მითქვამს მიყვარს შენი რეპორტაჟები და დაგეგმილი მარშუტები
ძალიამ მაგარი ფოტოები გამოგსვლია, თავბრუდამხევი!! ჭეშო როგორაა ჩასმული ამ სამოთხეში.
ჭეშო და ქომიტო ჩემს ერთ ფოტოში ჩანს და გავკადნიერდები და ჩავაკვეხებ
თუშეთი 3-11 აგვისტო
ეს პანორამა გომეწრის ხეობის მხარეს გადავიღე. აქედანაც მიხვდებით თუ რამდენად განსხვავებულია ეს ორი ხეობა ერთმანეთისაგან:
კიდევ სურათები გომეწრის მხარის:
ეს თოვლიანი მთა სამვრონისმთა (3467 მ) უნდა იყოს:
ეტყობა, რომ წინა ღამის ჩამოთოვილია
ასე რომ დავეშვით დაღმართებზე. ვერხოვანში დღეს ჩასვლას მაინც ვერ მოვასწრებდით და ამიტომ სადმე ახლო-მახლო უნდა დავბანაკებულიყავით. ასე კილომეტრ-ნახევარი რომ გავიარეთ, შედარებით სწორი ადგილი ვნახეთ, თან წყალიც ახლოს იყო და ამიტომ იქვე გადავწყვიტეთ დაბანაკება. უკვე რვის ნახევარი იქნებოდა და მალე დაგვაღამდებოდა.
ესეც ჩვენი იმღამინდელი საბანაკე ადგილი:
კარვები როგორც შეგვეძლო სწრაფად გავშალეთ, რადგან გრუხუნის ხმა გავიგეთ და შევამჩნიეთ, რომ საკმაოდ სწრაფად შავი ღრუბლები გვიახლოვდებოდა! თუმცა საბედნიეროდ კარვების გაშლაც და ცოტა ხნით გარეთ დასვენებაც მოვასწარით
გიო და ირაკლი:
ბიჭები ფეხებს ასვენებენ
და ბოლოს ჩვენი ბანაკიც:
როდესაც დაღამდა, კარვებში შევძვერით და ის ის იყო უნდა დაგვეძინა, რომ უცებ ძალიან სწრაფად და მოულოდნელად საშინელი ქარი ამოვარდა რასაც თან მოჰყვა თავსხმა წვიმა. ქარი იმდენად ძლიერი იყო, რომ კარვის ჯოხებს ღუნავდა. ამიტომ სანამ ქარი გადაიღებდა, მე და დედაჩემს ხელით გვეჭირა კარვის ჯოხები ქარს რომ არ გაეტეხა! თან საშინლად გრუხუნებდა და ელავდა. გარდა ქარისა და წვიმისა ძალიან მაფიქრებდა ელვის საშიშროება. არ იყო გამორიცხული, რომ რომელიმე კარავს მეხი დასცემოდა და მაშინ რაც დაგვემართებოდა იმის წარმოდგენა თქვენთვის მომინდვია.
ქარიშხალი ასე ნახევარ საათს გაგრძელდა და როდესაც გადაიარა შვებით ამოვისუნთქეთ და ღმერთს მადლობა შევწირეთ. როგორც აღმოჩნდა კარვებმა ასეთ ქარს გაუძლო (სანამ ხელს შევაშველებდით მანამდეც საკმაოდ ძლიერად ღუნავდა ქარი ჯოხებს). ეს სასიამოვნო მოულოდნელობასავით აღმოჩნდა ჩვენთვის. ასე იყო თუ ისე ეს დღეც მიილია და ფიზიკურად და ემოციურად დაღლილებს ღრმად ჩაგვეძინა.
კიდევ სურათები გომეწრის მხარის:
ეს თოვლიანი მთა სამვრონისმთა (3467 მ) უნდა იყოს:
ეტყობა, რომ წინა ღამის ჩამოთოვილია
ასე რომ დავეშვით დაღმართებზე. ვერხოვანში დღეს ჩასვლას მაინც ვერ მოვასწრებდით და ამიტომ სადმე ახლო-მახლო უნდა დავბანაკებულიყავით. ასე კილომეტრ-ნახევარი რომ გავიარეთ, შედარებით სწორი ადგილი ვნახეთ, თან წყალიც ახლოს იყო და ამიტომ იქვე გადავწყვიტეთ დაბანაკება. უკვე რვის ნახევარი იქნებოდა და მალე დაგვაღამდებოდა.
ესეც ჩვენი იმღამინდელი საბანაკე ადგილი:
კარვები როგორც შეგვეძლო სწრაფად გავშალეთ, რადგან გრუხუნის ხმა გავიგეთ და შევამჩნიეთ, რომ საკმაოდ სწრაფად შავი ღრუბლები გვიახლოვდებოდა! თუმცა საბედნიეროდ კარვების გაშლაც და ცოტა ხნით გარეთ დასვენებაც მოვასწარით
გიო და ირაკლი:
ბიჭები ფეხებს ასვენებენ
და ბოლოს ჩვენი ბანაკიც:
როდესაც დაღამდა, კარვებში შევძვერით და ის ის იყო უნდა დაგვეძინა, რომ უცებ ძალიან სწრაფად და მოულოდნელად საშინელი ქარი ამოვარდა რასაც თან მოჰყვა თავსხმა წვიმა. ქარი იმდენად ძლიერი იყო, რომ კარვის ჯოხებს ღუნავდა. ამიტომ სანამ ქარი გადაიღებდა, მე და დედაჩემს ხელით გვეჭირა კარვის ჯოხები ქარს რომ არ გაეტეხა! თან საშინლად გრუხუნებდა და ელავდა. გარდა ქარისა და წვიმისა ძალიან მაფიქრებდა ელვის საშიშროება. არ იყო გამორიცხული, რომ რომელიმე კარავს მეხი დასცემოდა და მაშინ რაც დაგვემართებოდა იმის წარმოდგენა თქვენთვის მომინდვია.
ქარიშხალი ასე ნახევარ საათს გაგრძელდა და როდესაც გადაიარა შვებით ამოვისუნთქეთ და ღმერთს მადლობა შევწირეთ. როგორც აღმოჩნდა კარვებმა ასეთ ქარს გაუძლო (სანამ ხელს შევაშველებდით მანამდეც საკმაოდ ძლიერად ღუნავდა ქარი ჯოხებს). ეს სასიამოვნო მოულოდნელობასავით აღმოჩნდა ჩვენთვის. ასე იყო თუ ისე ეს დღეც მიილია და ფიზიკურად და ემოციურად დაღლილებს ღრმად ჩაგვეძინა.
თუშეთი 3-11 აგვისტო
Gvalva
ძალიან დიდი მადლობა!
სწორად აღნიშნე: ჭეშო მართლა ძალიან უხდება ფოტოებს, მის გარეშე აშკარად რაღაც დააკლდებოდა სურათებს.
მომეწონა შენი სურათი: იმ დღეს უღრუბლო ქომითოს ნახვის ბედნიერება ნამდვილად არ გვქონია.
თუმცა ფარსმაში რომ მივდიოდით მაშინ შევავლე ერთხელ თვალი და ეგ იყო.
ძალიან დიდი მადლობა!
სწორად აღნიშნე: ჭეშო მართლა ძალიან უხდება ფოტოებს, მის გარეშე აშკარად რაღაც დააკლდებოდა სურათებს.
მომეწონა შენი სურათი: იმ დღეს უღრუბლო ქომითოს ნახვის ბედნიერება ნამდვილად არ გვქონია.
თუმცა ფარსმაში რომ მივდიოდით მაშინ შევავლე ერთხელ თვალი და ეგ იყო.
თუშეთი 3-11 აგვისტო
დილა მზიანი გაგვითენდა, მაგრამ მაინც საკმაოდ ციოდა. ხუთი წლის განმავლობაში პირველად მოხდა რომ კარავში მძინარე სიცივემ გამაღვიძა!
მანამდე არ მახსოვს, რომ კარავში შემცივნოდეს: ეტყობა გუშინდელი ამინდის ბრალი იყო!
როდესაც მზე კარგად ამოიწვერა, გამოვძვერი კარვიდან და გომეწრის ხეობას გადავხედე. სულ სხვანაირი და სხვანაირად ლამაზი იყო გომეწარი: განსაკუთრებით კი დილას, როდესაც მზის სხივებით იყო მთის წვერები განათებული.
ამ ხეობაშიც ძალიან ლამაზადაა შეყუნცული სოფლები მთის წვერებზე.
აქედან სამი სოფელი მოჩანდა: ვეძისხევი, კოკლოთა და ალისგორი.
ხეობას ძალიან უხდებოდა ჩაწოლილი ნისლები
აი ბიჭებიც გამოსულან მზეზე გასათბობად
როდესაც ყველამ გაიღვიძა, წასასვლელად დავიწყეთ მზადება. პირველ რიგში უნდა გაგვერკვია საით უნდა წავსულიყავით, ანუ რომელ ბილიკს უნდა ჩავყოლოდით. აქ უამრავი ბილიკი ირეოდა, ეტყობოდა რომ ადგილობრივები ნახირს აძოვებდნენ. გზის გასაგნებად მე და ირაკლი წავედით. მცირე ხნის რუკაზე კირკიტის და მსჯელობის შემდეგ გადავწყვიტეთ, რომ მარცხნივ მიმავალ ბილიკს ჩავყოლოდით. ასე რომ ავიბარგეთ და დავადექით მარცხენა ბილიკს. თუ სწორად მივდიოდით, მაშინ მალევე უნდა ჩავსულიყავით სოფელ დიდიკურთაში, საიდანაც ბილიკი ტყეში უნდა შესულიყო და შემდეგ ვერხოვანში უნდა ჩავეყვანეთ.
ცოტა ხნის შემდეგ ნახირი შემოგვხვდა: გზა ვკითხეთ, თუმცა არ იცოდნენ :D:D:D
და აი სოფელი დიდიკურთაც! როდესაც სახლები დავინახე გულზე მომეშვა: ეხლა უკვე დარწმუნებით შეგვეძლო გვეთქვა, რომ ბილიკს სწორად მივყვებოდით!
დიდიკურთა პატარა სოფელია და შეიძლება ითქვას რომ დაცლილი. აქ ერთი ჰა ჰა ორი სახლი თუ გამოდგებოდა მწყემსებისთვის საცხოვრებლად. ერთერთ ყველაზე მოვლილ სახლს მართლაც ეტყობოდა, რომ მწყემსები ცხოვრობდნენ: ყველაფერი ადგილზე იყო სახლის პატრონის გარდა. ეტყობა ნახირი ჰყავდა გაყვანილი საძოვარზე.
აი ის მოვლილი სახლიც
ეს დათოა
ეს კი გიო
ეს კი დიდიკურთაში ცივილიზაციის არსებობის დამადასტურებელია! :D:D
მანამდე არ მახსოვს, რომ კარავში შემცივნოდეს: ეტყობა გუშინდელი ამინდის ბრალი იყო!
როდესაც მზე კარგად ამოიწვერა, გამოვძვერი კარვიდან და გომეწრის ხეობას გადავხედე. სულ სხვანაირი და სხვანაირად ლამაზი იყო გომეწარი: განსაკუთრებით კი დილას, როდესაც მზის სხივებით იყო მთის წვერები განათებული.
ამ ხეობაშიც ძალიან ლამაზადაა შეყუნცული სოფლები მთის წვერებზე.
აქედან სამი სოფელი მოჩანდა: ვეძისხევი, კოკლოთა და ალისგორი.
ხეობას ძალიან უხდებოდა ჩაწოლილი ნისლები
აი ბიჭებიც გამოსულან მზეზე გასათბობად
როდესაც ყველამ გაიღვიძა, წასასვლელად დავიწყეთ მზადება. პირველ რიგში უნდა გაგვერკვია საით უნდა წავსულიყავით, ანუ რომელ ბილიკს უნდა ჩავყოლოდით. აქ უამრავი ბილიკი ირეოდა, ეტყობოდა რომ ადგილობრივები ნახირს აძოვებდნენ. გზის გასაგნებად მე და ირაკლი წავედით. მცირე ხნის რუკაზე კირკიტის და მსჯელობის შემდეგ გადავწყვიტეთ, რომ მარცხნივ მიმავალ ბილიკს ჩავყოლოდით. ასე რომ ავიბარგეთ და დავადექით მარცხენა ბილიკს. თუ სწორად მივდიოდით, მაშინ მალევე უნდა ჩავსულიყავით სოფელ დიდიკურთაში, საიდანაც ბილიკი ტყეში უნდა შესულიყო და შემდეგ ვერხოვანში უნდა ჩავეყვანეთ.
ცოტა ხნის შემდეგ ნახირი შემოგვხვდა: გზა ვკითხეთ, თუმცა არ იცოდნენ :D:D:D
და აი სოფელი დიდიკურთაც! როდესაც სახლები დავინახე გულზე მომეშვა: ეხლა უკვე დარწმუნებით შეგვეძლო გვეთქვა, რომ ბილიკს სწორად მივყვებოდით!
დიდიკურთა პატარა სოფელია და შეიძლება ითქვას რომ დაცლილი. აქ ერთი ჰა ჰა ორი სახლი თუ გამოდგებოდა მწყემსებისთვის საცხოვრებლად. ერთერთ ყველაზე მოვლილ სახლს მართლაც ეტყობოდა, რომ მწყემსები ცხოვრობდნენ: ყველაფერი ადგილზე იყო სახლის პატრონის გარდა. ეტყობა ნახირი ჰყავდა გაყვანილი საძოვარზე.
აი ის მოვლილი სახლიც
ეს დათოა
ეს კი გიო
ეს კი დიდიკურთაში ცივილიზაციის არსებობის დამადასტურებელია! :D:D
თუშეთი 3-11 აგვისტო
მეც შემჩნეული მაქვს, მაგათ გზა იქნებ კიდევაც იციან მაგრამ პასუხის ღირსადაც არ გვთვლიან ხოლმე
თუშეთი 3-11 აგვისტო
როგორც ზემოთ აღვნიშნე, დიდიკურთადან ბილიკი ფიჭვის ულამაზეს ტყეში შევიდა. აქ უკვე ერთადერთი და თან ძალიან კარგად შემონახული ბილიკი მიიკლაკნებოდა.
ძალიან ლამაზი იყო იქაურობა: უამრავი ყვავილებით, ხასხასა მწვანე ბალახებით, ნაირ-ნაირი სოკოებით და აშოლტილი ფიჭვებით.
ეს ერთერთი შესვენებისას:
ეს ხმელი ფიჭვია (თუმცა ამასაც იგივე საწუხარი აქვს რაც ხმელ წიფელს )
ეს ირაკლია
ეს კი იქაური ყვავილებია:
ძალიან ლამაზები და საყვარლები არიან
თუშური სოკოც გამოჩნდა, მემგონი ზეთურა (რუსულად მასლიანკა) უნდა იყოს
აი დედაჩემი და მამაჩემიც წამოგვეწივნენ
ესეც მე გამოვჩნდი სულ ცოტა ხნით
აი ამ ბილიკს მივყვებოდით
ელგუჯა ბიძია და მერაბი
აქ ეტყობა რომ ვერხოვანში მალე ჩავალთ
დათო და გიორგი: ეს ძალიან ლამაზი ადგილი იყო
დედაჩემი მჩქეფარე ნაკადულის პირას
ეს ფიჭვი ძალიან მომეწონა: ზუსტად იმ კუთხით ჰქონდა ტოტები დახრილი რა კუთხითაც ფერდობი იყო დახრილი
ძალიან ლამაზი იყო იქაურობა: უამრავი ყვავილებით, ხასხასა მწვანე ბალახებით, ნაირ-ნაირი სოკოებით და აშოლტილი ფიჭვებით.
ეს ერთერთი შესვენებისას:
ეს ხმელი ფიჭვია (თუმცა ამასაც იგივე საწუხარი აქვს რაც ხმელ წიფელს )
ეს ირაკლია
ეს კი იქაური ყვავილებია:
ძალიან ლამაზები და საყვარლები არიან
თუშური სოკოც გამოჩნდა, მემგონი ზეთურა (რუსულად მასლიანკა) უნდა იყოს
აი დედაჩემი და მამაჩემიც წამოგვეწივნენ
ესეც მე გამოვჩნდი სულ ცოტა ხნით
აი ამ ბილიკს მივყვებოდით
ელგუჯა ბიძია და მერაბი
აქ ეტყობა რომ ვერხოვანში მალე ჩავალთ
დათო და გიორგი: ეს ძალიან ლამაზი ადგილი იყო
დედაჩემი მჩქეფარე ნაკადულის პირას
ეს ფიჭვი ძალიან მომეწონა: ზუსტად იმ კუთხით ჰქონდა ტოტები დახრილი რა კუთხითაც ფერდობი იყო დახრილი