კარავი

limpompo wrote:MIRANDA
ეს ტარტარზი ერთ-ერთი დათოა მაგას მივხვდი, მაგრამ რომელიი?

ჯიპიანი დათო.. ჩვენი გასვლის ერთ-ერთი ნათელი წერტილი

ტარტაროზი (ან ტარტაროზა) არის მისი სახელი off-road.ge-ზე

limpompo wrote:arcivi9
შენ ხომ კარგად იჯექი მეფესავით

კოღოები მჭამდნენ სამაგიეროდ

arcivi9
ეეეჰ.. კოღო ყველას ჭამდა... კოღოები რომ არა ფანტასტიურად იყო ყველაფერი... ერთ-ერთი მიზეზი რატომაც აღარ გავაგრძელე გზა ფეხით სამებიდან კოღოების შიში იყო, მაგრამ რა ხეირი ყველგან გვაგნებდნენ, მზეში, ჩრდილში, მანქანაში...

ისე, მგონი ყველაზე მეტად თამთა დაკბინეს. ყოველ შემთხვევაში დღის ბოლოს ასე ჩანდა და..
რომ მცოდნოდა კოღოები იყვნენ წამოვიღებდი სპეციალურ მაზს, მაგრამ აზრზე არ ვიყავი
ფეხებიც და ხელებიც ისეთ ცუდ დღეში მაქვს, რომ მცხვენია და ვმალავ

MIRANDA
კი - მე ვიყავი ყველაზე დაზარალებული -
ახლა უკვე ჩაცხრა ჩემი ჭრილობები..
თითქმის აღარ მეტყობა

მიუხედავად ყველაფრისა
ხაშმი დარჩება ჩემს მეხსიერებაში, როგორც ერთ ერთი ყველაზე საუკეთესო და მხიარული გასვლა...


მომავალშიც წავიდოდი - დიიიიდი სიამოვნებით.

ოოოო, ეს ის მომენტია, როცა უკვე ძააალიან ავნერვიულდით და მანქანით ერთი და იმავე გზის ხუთჯერ და ექვსჯერ გავლა მოგვიწია, რომ როგორმე რადარებით დაგვეჭირა ერთმანეთის ხმა და გაგვეგო რა ხდებოდა..

აქ როგორ ავძვერი არ ვიცი.. მაგარი წონასწორობა მქონია, აძრომისას დავრწმუნდი

ხელში რადარი მიჭირავს აქ და ყოველ 20 წამში : კურკა, კურკა, გესმის? ვიძახდი და ხელს ჰაერში ვწევდი, მაღლა, რომ უფრო კარგად დაეჭირა კავშირი რადარებს

ოოოო, ეს ის მომენტია, როცა უკვე ძააალიან ავნერვიულდით და მანქანით ერთი და იმავე გზის ხუთჯერ და ექვსჯერ გავლა მოგვიწია, რომ როგორმე რადარებით დაგვეჭირა ერთმანეთის ხმა და გაგვეგო რა ხდებოდა..

ამ დროს ჩვენთან რა ხდებოდა:
მობილური საერთოდ არ იჭერდა არც მაგთი და არც ჯეოსელი,
დარჩა მხოლოდ რაცია და ისიც წყდებოდა...

გიონი ცდილობდა ამძვრალიყო ხეზე და გაერკვია მიმართულება

მიშა გავარდა თავისი ჯიპიესით სადღაც ტყეში, რომელიც არაფერს არ აჩვენებდა-
და ვივლი ერთი და მივხვდებით საით მივდივართო

მეორე გიომ დაიჭირა რუქა და ცდილობდა გაერკვია სად იყო დასავლეთი და აღმოსავლეთი

დათო კი დაბაჯბაჯებდა დათვივით
და რაღაცას ბუტბუტებდა...

მე კი ბოლოს საერთოდ გავჩერდი
არაფერს აღარ ვაკეთებდი...
მთაზე ავიდეთ მეთქი და იქედან რამეს დავინახავთ თქო -
- ერთი კი ვთქვი,
მაგრამ უკვე 5 საათი იყო
და მალე დაბნელდებოდა-
არ იყო ეს მთლად კარგი იდეა...


ბოლოს ისევ დათომ ითავა - ღელეს გავყვეთ -
ყველა ვარიანტში იორში ჩაედინებაო..

გავყევით დათოს და 15 წუთში თქვენც გამოჩნდით...

ბოლომდე მჯეროდა , რომ კარგად დამთავრდებოდა ყველაფერი...და დავინახეთ სინათლე ანუ ჯიპი გვირაბის ბოლოში და სამნი დიდი მოთმინებით (4 საათზე მეტი გველოდნენ) მომლოდინე ადამიანი

ბედნიერი დასასრული

ისე ხანდახან მეჩვენებიან ის მწარე კოღოები

კურკა, კურკა, გესმის?

ამხელა კაცი თუ კურკაა და

მაშიმ მე ვყოფილვარ ჭიკარტი ..

კოღოები რატომ არ ჩამომიყვანეთ
ცოტას მეც დავაკბენინებდი თავს და შევიგრძნობდი ხაშმს



ძალიან კარგი რეპორტაჟია
მაგრად ვიხალისე



პირველად გავაცდინე ლაშქრობა იმისთვის, რომ ჩამეძინა
არადა ექვსზე მეღვიძა

Bivrili wrote:კოღოები რატომ არ ჩამომიყვანეთ

რატომ არ დაგვაბარე მერე?

ახლაც კაი ტალახი იქნება

shoda1121
ძაან მაგარი გასვლა იყო!!!

დღესაც ვიხსენებ ხოლმე ღიმილით....

კვირას ვიყავით. დილით გაყინული იყო ყველაფერი. მერე დადნა და ატალახდა.
ამ სიცივეში ცხადია კოღოზოზავრები არ იყვნენ.